‌سوارکاری‌ ‌به وقت ‌عاشقی

بزرگ‌ترین دلیل این رویداد را می‌توانیم کمرنگ بودن سایر ورزش‌ها در امر تبلیغات و شناساندن آن رشته بدانیم.

برای مثال همین رشته سوارکاری که اکثر مردم با شنیدن نامش تراول‌های صد تومانی از جلوی چشمشان می‌گذرد، آیا می‌دانید هزینه آموزش و یادگیری این رشته نصف برخی از سایر ورزش‌های باشگاهی است!؟ در گفت‌وگو با فائزه غروی یکی از بانوان سوارکار خوب کشورمان با ما همراه ما باشید.

عشق به اسب، مرا سوارکار کرد

بعد از خواهرم ملیکا، من نیز به‌دلیل علاقه‌ای که به اسبدوانی داشتم تقریبا در سن ده سالگی وارد این رشته شدم و در سن 14ـ13 سالگی به صورت حرفه‌ای در مسابقات نونهالان و نوجوانان شرکت کردم.

در واقع نه به‌خاطر این‌که صرفا بخواهم راه خواهرم را بروم، نه. علاوه بر حس زیبای سوارکاری عشق ورزیدن به حیوانی چون اسب بزرگ‌ترین دلیل برای ورود من به این رشته زیبا بود.

سوارکاری برایم زندگی است

به جرات می‌توانم بگویم سوارکاری علاوه بر بُعد ورزشی‌اش، یک غذای روح فوق‌العاده‌ای است، تنها دلیلش نیز می‌تواند این باشد که ما با یک موجود زنده سروکار داریم.

موجودی که مانند انسان‌ها دارای احساسی قوی است و فکر می‌کنم یکی از بزرگ‌ترین شانس‌های زندگی‌ام این بوده که هم خانواده‌ام و هم همسرم، همچون من عاشق اسب و سوارکاری هستند.‌ به جرات می‌گویم در حال حاضر تمام دقایقم به عشق سوارکاری می‌گذرد.

سوارکاری همسرم را هدیه داد

می‌توانم بگویم یکی از بزرگ‌ترین هدیه‌هایی که سوارکاری به من داده همسرم بوده، من و همسرم مجید شریفی، از سوارکاران پرافتخار کشورمان در باشگاه با یکدیگر آشنا شدیم.

علاقه هر دوی ما نسبت به اسب‌ها باعث نزدیکی قلب‌هایمان به یکدیگر شد. برعکس تفکرات دیگران نظر شخصی من این است که یک سوارکار باید از صنف خود ازدواج کند.

زیرا برنامه‌ریزی آنها با سایر انسان‌ها متفاوت است. برای مثال روزهای تعطیل، روز کاری ماست و شاید درک این موضوع برای شخصی که سوارکار نیست سخت باشد.

هیچ‌کس کامل نیست

راستش را بخواهید در آغاز راه الگوی خاصی نداشتم و از روی علاقه وارد این رشته شدم، اما درست زمانی که به مرتبه حرفه‌ای بودن می‌رسید خواه ناخواه قهرمانان رشته خود را مورد تعقیب قرار می‌دهید.

همیشه سعی کرده‌ام در زندگی ورزشی خود تنها به یک الگو اکتفا نکنم، از نظر من هیچ‌کسی نمی‌تواند صددرصد کامل باشد و مطمئنا اشتباهاتی خواهد داشت.

با این حال باید بگویم آقای شاهرخ مقدم، مربی بنده یکی از بزرگ‌ترین الگوهای ورزشی من هستند.

فاصله ما با دنیا کم شده

خوشبختانه در چند سال اخیر فاصله ما چه در مورد سوارکارانمان و چه در مورد اسب‌هایی که در میدان داریم با جهان، نسبت به پنج سال اخیر خیلی کمتر شده است، اما هنوز برای پیشرفت کردن و رسیدن به آنها بسیار راه طی نشده وجود دارد.

اعتقاد دارم که ما در سطح کشورمان سوارکاران بااستعدادی داریم که با حمایت از آنان و گذاشتن چندین اردوی حرفه‌ای به‌راحتی می‌توانند در سطح جهانی به شایستگی کشورمان را تمثیل کنند.

مظلوم واقع شده‌ایم

در عرصه‌های ورزشی می‌توان گفت رشته سوارکاری از نظر حمایت مظلوم واقع شده است. در واقع می‌توان گفت در دوره‌های مختلف کم‌کاری برخی مسئولان باعث شده که این رشته هر سال کمرنگ‌تر از قبل شود و به جرات می‌توان گفت درگذ شته مسئولان نه‌تنها باعث پیشرفت نشدند،

بلکه عاملی برای پسرفت این رشته بودند. البته در یک سال اخیر خوشبختانه شاهد حرکات مثبت زیادی از جمله برگزاری مسابقات بین‌المللی بودیم که امیدوارم مسئولان همین روند را در پیش بگیرند تا استعدادهای کشورمان نسوزند.

به برنامه‌ریزی دقیق نیاز داریم

هیچ رشته ورزشی وجود ندارد که به یکباره ترقی و پیشرفت کرده باشد، برای رسیدن به نقطه مورد نظر در سوارکاری باید یک برنامه‌ریزی دقیق و اصولی برای سوارکاری در نظر گرفت و آن را به صورت مداوم و بدون وقفه اجرا کرد.

از جایی که همسرم در تیم ملی نیز حضور دارد همیشه با مشکل برنامه‌ریزی روبه‌رو بوده‌ایم. متاسفانه تصمیم‌های لحظه‌ای مسئولان باعث نتیجه نگرفتن تیم ملی کشورمان در تورنمنت‌های مختلف می‌شود.

زیرا برای افتخار کسب کردن باید یک پروژه بلندمدت داشت و این‌که تیم بتواند در عرض دو ماه به نتیجه مطلوب برسد انتظار زیادی است.

گران نیست، بشتابید!

متاسفانه این باور غلط که اسبدوانی ورزشی پرهزینه و صرفا برای ثروتمندان است در بین عموم رواج پیدا کرده.

اما در حقیقت باید بگوییم به نسبت سایر ورزش‌های باشگاهی یادگیری سوارکاری تنها نصف هزینه آنها را شامل می‌شود در حالی که در اختیار ورزشکار تمامی امکانات از جمله اسب زین، مربی و غیره قرار داده می‌شود.

سوارکاری زمانی هزینه‌بر خواهد بود که ورزشکار وارد عرصه حرفه‌ای شده و باید برای تهیه برخی امکانات هزینه‌هایی را پرداخت کند.

عصر دربی، مسابقه سوارکاری می‌دیدم

نه من و نه همسرم علاقه‌ای به فوتبال نداریم و رنگمان رنگ تیم ملی است (باخنده)، به همین خاطر عصر روز بازی استقلال و پرسپولیس هم ما دو نفر مشغول تماشای مسابقه سوارکاری بودیم.

شاید خیلی خنده‌دار باشد ولی به دلیل این‌که ما به غیر از سوارکاری به عنوان مربی وظیفه تعلیم اسب‌ها را داریم خیلی به‌ندرت می‌توانیم وقتی برای تفریحمان پیدا کنیم.

با این حال به شخصه رفتن به سینما را خیلی دوست دارم. حقیقتش را بخواهید تقریبا از ساعت 10 صبح هر دو به باشگاه می‌رویم و من تنها در اواسط روز برای انجام کارهای روزانه به خانه رفته و دوباره راه باشگاه را در پیش می‌گیرم.

پدرم! سپاسگزارم

در طول زندگی بزرگ‌ترین نیاز برای رسیدن به اهدافی که در ذهن دارید، نیاز به وجود یک حمایتگر است، حال منظور از حمایتگر صرفا از نظر مادی نه، بلکه کسانی که بتوانند از بُعد معنوی کمکت کنند و هدایتگر تو باشند.
جا دارد در اینجا از پدر بزرگوارم که در این سال‌ها حامی بی‌چون و چرای من و خواهرم در عرصه سوارکاری بوده تشکر کنم و تنها یک جمله بگویم: که، پدرم از بودنت در کنارمان سپاسگزارم...

درباره فـائزه غـروی

فائزه غروی سال 66 در تهران به دنیا آمد، او که عضو یک خانواده پنج نفره است خواهر کوچک‌تر ملیکا غروی، یکی از بانوان ورزشکار کشورمان است که سال‌هاست به عنوان بانوی سوارکار موفق و نام‌آشنای ایران شناخته شده است.

خانواده غروی علاوه بر این‌که سوارکاری را به دید یک ورزش می‌نگرند، بودن با حیوانی زنده را نوعی آرامش روحی برای خود می‌دانند. آنچه در ادامه می‌آید عناوین و مقام‌هایی است که فائزه غروی در مسابقات مختلف سوارکاری به دست آورده است:

سال ٩٢
قهرمان جام کاوالر، قهرمان جام دنیلی، قهرمان جام اسب طلایی، نایب‌قهرمان مسابقات قهرمانی مالکین

سال ٩٣

قهرمان مسابقات قهرمانی مالکین، قهرمان استان تهران، قهرمان جام پدیده‌سازان، نایب‌ قهرمان جام یگانگی، مقام سوم جام بیستاک

سال ٩٤
مقام سوم جام پیشرفت بزرگسالان

ضمیمه جام بانوان