ملکه برفی

جام جم ورزشی - اما لیندسی وون با وجود این‌که از همان اولین روزهای دوران حرفه‌ای‌اش، با مصدومیت‌های سختی دست و پنجه نرم کرد، نه‌تنها تسلیم نشد، بلکه با پشتکار زیاد توانست به قله‌ای برسد که فتح کردن آن کار هر کسی نخواهد بود؛ قهرمانی در همه رقابت‌های سطح اول اسکی و67 پیروزی در رقابت‌های جهانی که در اسکی زنان یک رکورد محسوب می‌شود.

اولین قدم‌ها روی برف
لیندسی وون، با نام اصلی لیندسی کارولین کیلدو، تنها دو سال داشت که اسکی را آغاز کرد. در واقع استعداد او در این رشته، تنها چند ماه بعد از این‌که راه رفتن را آغاز کرد، توسط خانواده‌اش کشف شد. آلن کیلدو، پدر لیندسی، در نوجوانی در این رشته فعالیت می‌کرد، اما آسیب‌دیدگی باعث شد تا در 18 سالگی این رشته را کنار بگذارد. او دوست داشت یکی از پنج فرزندش راهش را ادامه بدهند و این لیندسی بود که در نهایت بار این مسئولیت را به‌‌عهده گرفت.‌ برای این‌که لیندسی بتواند در پیست‌های اسکای کلرادو به تمرین بپردازد، خانواده‌اش باید از محل سکونت‌شان 16 ساعت رانندگی می‌کردند و این شرایط را برای او دشوار کرده بود. در نهایت همه اعضای خانواده به کلرادو مهاجرت کردند و این، ‌بار مسئولیت لیندسی را افزایش داد.

در مسیر موفقیت
پشتکار لیندسی و حمایت‌های خانواده خیلی زود نتیجه داد و او بعد ازموفقیت در رقابت‌های اسلالوم در مسابقات آلپاین ایتالیا، که برای اولین‌بار نصیب یک ورزشکار آمریکایی می‌شد، در 16 سالگی به تیم ملی بزرگسالان آمریکا دعوت شد و در سال 2000، در مسابقات جهانی شرکت کرد. حضور در المپیک زمستانی سالت لیک در سال 2002 و مدال نقره قهرمانی جوانان جهان در سال 2003، گام‌های بعدی لیندسی در راه تبدیل شدن به یکی از بهترین‌های تاریخ اسکی بود؛ اما اتفاقی که درنقطه عطف دوران حرفه‌ای زندگی او رقم خورد ارتباطی به اسکی نداشت و یک مسابقه تفریحی دوچرخه‌سواری بود. او که با دوستش جولیا مانکوسو و پدرش، برای دوچرخه‌سواری رفته بود، بعد از عقب افتادن از آنها فهمید که باید در شیوه تمریناتش تغییر ایجاد کند تا از نظر بدنی در شرایط مناسب‌تری قرار بگیرد. این تغییر شیوه تمرینات، یک سال بعد نتیجه داد و او سال 2004 را با 6 مدال جهانی به پایان رساند.

مبارز سال
حضور در دومین المپیک زمستانی در سال 2006 اگرچه برای لیندسی با کسب مدال همراه نبود، اما او روحیه بالا و جنگجویی‌اش را به نمایش گذاشت. او در دومین دور تمرینی، دچار سانحه شد؛ به‌طوری که او را با هلیکوپتر به بیمارستان منتقل کردند، اما او تنها دو روز بعد به مسابقات برگشت و گرچه رتبه‌ای بهتر از هشتمی به دست نیاورد، اما به دلیل این روحیه مبارزه‌جو، از سوی کمیته المپیک آمریکا، جایزه جسارت را دریافت کرد.
در سال 2007 او بار دیگر از ناحیه زانو دچار آسیب‌دیدگی شد؛ با این وجود عملکرد خوبش در رقابت‌های داون هیل و سوپر جی، باعث شد تا در رده‌بندی کلی سال 2007، در رتبه سوم قرار بگیرد. او در هر دو مسابقات قهرمانی جهان در سوئد، عنوان دوم را به دست آورده بود.

جهش به قله
سال 2008 سالی فراموش نشدنی برای لیندسی وون بود. او در این سال در مجموع رقابت‌های جام‌جهانی، به عنوان قهرمانی رسید؛ عنوانی که اسکی‌بازهای زن آمریکایی از سال 1983 نتوانسته بودند به آن برسند. این قهرمانی با ثبت یک رکورد جدید از سوی او همراه شد و این شیرینی موفقیت‌های او را بیشتر کرد.
یک‌سال بعد لیندسی بار دیگر همه این قهرمانی‌ها را تکرار کرد و با بردن مسابقه سوپر جی در ترویسیو، رکورد 18 پیروزی تامارا مک کندی در رقابت‌های جام‌جهانی یک فصل را هم شکست. او در همان سال مسابقات قهرمانی جهان در فرانسه را فتح کرد و به اولین زن آمریکایی تبدیل شد که در مسابقات سوپر جی به قهرمانی می‌رسد.
با این قهرمانی‌ها، وون برای بردن مدال طلای المپیک آماده می‌شد، اما باز هم یک مصدومیت، کار را برای او دشوار کرد. در فاصله کوتاهی پیش از آغاز المپیک زمستانی 2010 در ونکوور کانادا، لیندسی از ناحیه ساق پا آسیب دید؛ مصدومیتی که خود او آن را «مشقت‌بار» توصیف کرد، اما نتوانست مانع از حضورش در مسابقات شود. البته لیندسی خوش‌شانس بود که گرمای بی‌سابقه هوا در ونکوور، زمان مسابقات را به تعویق انداخت و او زمان بیشتری برای بهبودی پیدا کرد. وون در نهایت توانست در المپیک 2010 یک طلا و یک برنز به دست آورد و البته یک انگشت شکسته هم از این مسابقات برایش به یادگار ماند.

بازگشت و رکوردشکنی در سال 2015
موفقیت‌های وون در سال‌های 2011 و 2012 ادامه داشت، اما در سال 2013، بیماری او را از شرایط مطلوب دور کرد و در سال 2014، مصدومیت قدیمی و شدیدش، باعث شد تا المپیک 2014 سوشی را از دست بدهد؛ اتفاقی که خود آن را ویران‌کننده توصیف کرد: «بسیار ناراحتم که باید اعلام کنم نمی‌توانم در سوشی مسابقه بدهم. هر کاری که می‌توانستم برای غلبه کردن بر مصدومیت زانویم انجام دادم، اما واقعیت این است که شدت آن بیشتر از آن است که بتوانم در این سطح مسابقه بدهم.»‌ اما لیندسی در سال 2015 بازگشت قدرتمندانه‌ای داشت و توانست با رکورد آن ماری موستر پرول در تعداد پیروزی در رقابت‌های جام‌جهانی برابری کند. حالا لیندسی وون در 31 سالگی، یک اسطوره تمام‌عیار در اسکی محسوب می‌شود؛ یکی از 6 اسکی‌باز زنی که در 5 مسابقه رشته اسکی در رقابت‌های جام‌جهانی به قهرمانی رسیده است.

بهنام جعفرزاده / هفته نامه جام بانوان