گام‌های سنگین ورزش مادر کشور

به گزارش جام جم آنلاین ،شاید در سال منتهی به المپیک که خیلی‌ها سرشان به گرفتن سهمیه داغ است فرداهای دوومیدانی را خوب نبینند، اما مدیریت این فدراسیون می‌خواهد علاوه بر اهداف کوتاه‌مدت به آینده نگاهی ویژه داشته باشد تا دوومیدانی ایران هر دوره و هر سال تولید داشته باشد و پشتوانه‌هایی برای گرفتن مدال بسازد. برای درست کردن و رسیدن به سطح تیم‌های مطرح دنیا باید براساس یک سیستم خاص و هدفمند جلو رفت که دوومیدانی ایران سال‌ها از آن بهره‌مند نبوده است، به‌ویژه دایره محدود مربیان که این روزها بسیاری از ورزشکاران فدراسیون دوومیدانی در برنامه‌های خود به استخدام مربیان خارجی اشاره دارند.

این تقاضا به دلیل عرضه ضعیف در جریان ارتقای سطح مربیگری به وجود آمده، همچنین استعدادیابی که فراموش شده است. مسابقه‌ها در سطح نازل برگزار می‌شود یا اصلا به دلیل مشکلات متعدد ازجمله نبود باشگاه‌ها پا نمی‌گیرد. اوضاع هیات‌ها هم تعریفی ندارد و سال‌هاست غبار فراموشی بر چهره تعداد زیادی از آنها نشسته است. دوومیدانی با این مشکلات به دنبال نظم و ساماندهی است که این مهم در کوتاه‌مدت جایی که همه در پی سهمیه المپیک می‌دوند به دست نمی‌آید و زمان زیادی برای ساختارسازی مطلوب لازم است.

آنچه برای دوومیدانی ایران به جا مانده یکسری دوومیدانی کار باانگیزه و با روحیه است که در یک بازه زمانی در اوضاع خوب این ورزش معرفی شده‌اند و چند سالی است دوره برداشت رسیده و بعد از پنج سهمیه المپیک اینک امیدها برای المپیکی شدن تعداد دیگری از همان‌ها زنده است.

برخی برای رقابت‌های داخل سالن آسیا آماده می‌شوند و به گرمای این رقابت‌ها با طعم المپیکی شدن دل بسته‌اند و تعدادی دیگر نیز رهسپار خارج از مرزها هستند تا خرداد و تیر آینده بتوانند بلیت بازی‌های ریودوژانیرو را رزرو کنند. با وجود خیز دوومیدانی به سوی المپیک، هنوز این ورزش در ایران سنگین گام برمی‌دارد و نیازمند توسعه همه‌جانبه است.

دوست صمیمی، مربی صمیمی

مربی خارجی. در اوضاع کنونی ورزش مادر که برای ارتقای سطح مربیان در مواد مختلف گام جدی برداشته نشده است، ورزشکاران المپیکی و صاحبان بخت المپیک در برنامه‌های خود نام مربیان خارجی را گنجانده‌اند که این مربیان به خاطر سوابق کاری‌شان با قهرمانان در این فرصت کم تا رقابت‌های انتخابی برگزیده می‌شوند. ورزشکاران ترجیح می‌دهند با مربیانی کار کنند که از نحوه پرتاب‌ها یا پرش‌های آنها آشنایی قبلی دارند. بر این اساس، مربی روسی برای پرتاب دیسک احسان حدادی آمد و یک مربی هم برای ورزشکاران پرش ارتفاع، اما نفر بعدی مربی مجارستانی است که دوستی عباس صمیمی با روبرت فازه کاس سبب شد این مربی جوان بالای سر محمود و محمد صمیمی باشد.

امسال فازه کاس 40 ساله می‌شود که محمد صمیمی به شوخی می‌گوید جای نوه مربی 83 ساله احسان حدادی است! این مربی مجار پرتاب دیسک با عناوین ریز و درشت خود در المپیک و مسابقه‌های جهانی دوستی دیرینه‌ای با عباس صمیمی، برادر بزرگ‌تر صمیمی‌ها و قهرمان سابق پرتاب دیسک دارد و به خاطر همین آشنایی قول داد به برادران صمیمی برای گرفتن ورودی المپیک کمک کند.

محمد صمیمی که این روزها در اصفهان تمرین می‌کند، درباره این مربی می‌گوید: او برای مدت دو هفته به تهران سفر می‌کند تا قراردادش نهایی شود. فدراسیون دوومیدانی با درخواست ما برای استخدام این مربی موافق کرده است و فقط می‌ماند امضا رسمی که فکر نمی‌کنم مشکلی وجود داشته باشد.

صمیمی درباره جزئیات قرارداد، حضور و کار این مربی هم می‌گوید: فازه کاس بعد از امضای قرارداد رسمی به مجارستان بازمی‌گردد و ما نیز تمرینات‌مان را زیر نظر او در مجارستان پیگیری می‌کنیم. او به دلیل مشکلات خانوادگی به ایران نمی‌آید و این موضوع را با فدراسیون ایران در میان گذاشته و دو طرف به توافق رسیده‌اند.

صمیمی‌ها تا پیش از اعزام به مجارستان با هم در اصفهان تمرین می‌کنند. از قضا در یکی از تمرینات‌شان حضور سرزده مجید کیهانی، رئیس فدراسیون دوومیدانی آنها را شوکه کرد تا جایی که محمد صمیمی می‌گوید: مشغول تمرین بودم که ناگهان در کنارخود رئیس فدراسیون را دیدم. برای من غافلگیرکننده بود در عین حال خیلی لذت بردم، زیرا سبب دلگرمی من و محمود شد. ورزشکاران در این ماه‌ها فشار تمرینی زیادی دارند و تشویق آنها خستگی را از تن بیرون می‌کند.

توکلی: انگیزه‌ها بهتر شده

همزمان با تمرینات ورزشکاران بخت المپیکی، دوومیدانی‌کاران دیگر هم تمرینات خود را ادامه می‌دهند. خیلی‌ها از هوای آلوده تهران به نقاط بهتر مانند کیش پناه برده‌اند، اما یک عده‌ای هم در سالن آفتاب انقلاب تمرین می‌کنند، هر چند هوای داخل سالن‌ها هم سنگین و دودآلود است.

سپیده توکلی در بخش خانم‌ها برای رقابت‌های پنجگانه داخل سالن آسیا آماده می‌شود. او دو ماه پرالتهاب پیش روی دارد. آخر این ماه باید با شرکت در قهرمانی کشور به حد نصاب‌های مسابقه‌های داخل سالن آسیا برسد و در صورت موفقیت باید بتواند در رقابت‌های آخر بهمن امسال در قطر ورودی جهانی بگیرد که خودش می‌گوید در کنار نام‌آوران آسیایی کار سختی دارد، اما دست از تلاش نمی‌کشد و می‌خواهد طلای پنجگانه آسیا را تصاحب کند.

توکلی، اوضاع دوومیدانی را مطابق دوره‌های پیشین ارزیابی می‌کند که هنوز تفاوت چندانی با گذشته نکرده، اما برای تغییرات عزم‌ها جزم شده است و انگیزه‌ها دو برابر.

او ادامه می‌دهد: مهم‌ترین دغدغه ورزشکاران بیرون آمدن از بلاتکلیفی بود که آمدن رئیس جدید این مشکل را برطرف کرد. انگیزه‌ها بهتر از قبل شده و نکته‌ای که برای من قابل تامل است انرژی تازه دوومیدانی‌کاران برای برون رفت از مشکلات است. من این کار را زمانبر می‌دانم، ولی نفس کار خوب است و امیدواری ایجاد می‌کند.

المپیک انگیزه بزرگی برای ورزشکارانی مانند توکلی یا الناز کمپانی و مریم طوسی است که می‌توانند در قطر سهمیه بگیرند، اگر چه کار به این آسانی هم نیست.

توکلی می‌گوید: در رشته پنجگانه کار سخت است، اما نمی‌خواهم کم‌کاری کنم و به مدال آسیایی امیدوارم. در حال حاضر شش روز در هفته تمرین می‌کنم و برنامه خوبی تا رقابت‌های ایران و بعد آسیا دارم. من برای موفقیت می‌کوشم.

ارزش یک حضور

بدون تعارف احسان حدادی، پرتابگر نقره‌ای ایران در المپیک لندن هنوز بخت اصلی کاروان دوومیدانی ایران است، آن هم با هر تعداد ورزشکاری که در المپیک ریودوژانیرو برود. کسب سهمیه یک‌سوی داستان المپیک است، اما کیفیت و چگونگی آن هم مهم است که دوومیدانی به عنوان یکی از ورزش‌های پرمدال و مورد توجه المپیک از امتیاز آن بهره‌مند است. حضور در دوومیدانی المپیک به دلیل احترام و قدمت این ورزش موفقیت بزرگی است چه برسد به گرفتن مدال که ارجحیت دارد و افتخار بزرگی برای کشورهاست. از این روست که اعتقاد داریم ورودی‌های به دست آمده از سوی ملی‌پوشان ایران ارزش خاصی دارد.

محمد رضاپور - ورزش