این در حالی است که با نگاهی گذرا به این معضل میبینیم، مشکل اصلی اینجاست که جامعه کارگری تا امروز درواقع به نوعی با خود تعارف داشته و به همین دلیل هنوز نتوانسته با بالاترین مقام شورای عالی کار یعنی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ـ که عمدتا خود سابقه حضور در سندیکاها و تشکلهای کارگری را داشته ـ به نتیجهای منطقی و مطلوب برای حصول مطالبات با استفاده از دادههای واقعی اقتصادی برسد.
بنابراین لازم است تصمیمگیران درباره دستمزد کارگران حداقل این بار که بحث به نوعی متفاوت از هر سال شده است به این نکته توجه داشته باشند که به جای توجه به حاشیهها؛ دنبال مطالبات اصلی خود از دولت باشند تا مسئولان با در نظر گرفتن شاخصهای کلان اقتصادی زمینه رونق اقتصاد و همچنین اشتغال را فراهم کنند و با این روش توان خرید کارگران را متناسب با دادههای واقعی اقتصاد کشورمان بالا ببرند.
از سوی دیگر درباره مساله اخیر یعنی حضور مشاوران کارگری در شورای عالی کار، جامعه کارگری باید به این نکته توجه داشته باشد که به هیچ عنوان لازم نیست مشاوران از بدنه کارگری باشند.
در حالی که در کشورهای پیشرفته و دارای سندیکاهای کارگری قدرتمند میبینیم معمولا مشاوران کارگران از برجستهترین اقتصاددانان و حقوقدانان انتخاب میشوند.
بنابراین اینکه با عدم حضور مشاوران کارگری؛ تمام سیاستگذاریها و تصمیمگیریها علیه آنها خواهد بود، شاید درست نباشد.
پس با در نظر گرفتن اینکه بحث تعیین دستمزد تقریبا از نیمه دوم هرسال در مجامع مختلف کارگری و دولتی مطرح میشود؛ اینبار نمایندگان کارگری میتوانند از همان تاریخ یعنی نیمه دوم سال با برپایی همایشها، سمینارها و نشستهای تخصصی با استفاده از فعالان بدنه کارگری، زمینه مناسبی برای طرح مطالباتشان در جامعه و یکی شدن و جمعبندی خواستههایشان فراهم کنند تا در تاریخ مقرر و جلسه نهایی شورای عالی کار نمایندگان قانونی کارگری ـ با خصوصیات یادشده قبلی ـ با دیدی باز سر میز مذاکره حاضر شده و با استناد به قوانین موجود خواستههای جامعه کارگری را نه از کارفرمایان بلکه از دولت مطالبه کنند.
دکتر محسن ایزدخواه - کارشناس بازار کار و اقتصاددان
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد