صحنه قتل پدر و مادرم را فراموش کردم

پسر 33 ساله متهم است در آخرین روز فروردین 93 پدر و مادر سالخورده‌اش را در محله زعفرانیه تهران به قتل رسانده است. تیم جنایی وقتی در محل جنایت حاضر شدند، با جسد اعظم 65 ساله و ابراهیم 74 ساله روبه‌رو شدند که به طرز هولناکی به قتل رسیده بودند.

پس از تحقیقات مقدماتی، گلدانی در خانه کشف شد که به نظر می‌رسید قاتل با آن به سر قربانیان ضربه زده بود. پسر 33 ساله خانواده به نام بابک بازداشت شد که در بازجویی‌ها مدعی شد، 9 ساله بودم که مادرم خودکشی ناکام کرد و بعد از آن دچار مشکلات روحی و روانی شدم. ده سال بعد هم خواهرم خودکشی کرد و مرد. این موضوع بیماری روحی و روانی‌ام را تشدید کرد. 22 ساله بودم که برای تحصیل به انگلستان رفتم. در آنجا تحت‌درمان قرار گرفتم و دارو مصرف می‌کردم. به‌خاطر بیماری روحی درس را رها کرده و پنج ماه قبل به تهران بازگشتم. در این مدت همیشه در خانه بودم. می‌ترسیدم در بیرون از خانه دچار توهم شوم. نمی‌دانم چرا پدر و مادرم را کشتم؛ فقط به‌خاطر دارم که روی جسد آنها پتو انداختم.

در ادامه با توجه به شرایط روحی و روانی بابک، بازپرس شعبه چهارم دادسرای جنایی تهران برای او قرار موقت صادر کرد و یکی از برادران او در دادسرا رضایتش را اعلام کرد، اما برادر دیگر به قرار بازپرس اعتراض کرد و پرونده برای رسیدگی به این اعتراض به شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران ارسال شده است. قرار است قضات کیفری بزودی به این پرونده رسیدگی کرده و نظر خود را اعلام کنند.

کارشناس مشاوره پلیس آگاهی تهران در این باره می‌گوید: درصد ارتکاب جرایم از سوی بیماران روانی بسیار پایین است، اما وقتی یکی از این بیماران دست به ارتکاب بزند، گویی نوع بیماری انگیزه جنایت را نیز یدک می‌کشد و بر این اساس وقوع جرم به نوعی موجه جلوه داده می‌شود. حدود 400 نوع بیماری روانی وجود دارد که روان‌پریشی یا جنون تنها حدود ده نوع از این بیماری‌ها را تشکیل می‌دهند. مبتلایان به بیماری‌های شدید روانی در قیاس با کل بیماران روانی که براساس آمار 20 درصد جمعیت را شامل می‌شوند، میزان اندکی است. باید توجه کرد که از این گروه، بیشترشان مرتکب جرم و جنایت نمی‌شوند؛ اما گروه اندکی به علت ناآگاهی خانواده یا نبودن سیستم‌های حمایت اجتماعی از درمان محروم می‌مانند یا درمان خود را قطع می‌کنند و همین گروه ممکن است دست به اعمال مجرمانه بزنند. متاسفانه به دلیل فرهنگ نادرستی که در جامعه وجود دارد بسیاری از این افراد درمان خود را رها می‌کنند یا روند درمانشان از طرف خانواده و اجتماع پیگیری نمی‌شود. این افراد ممکن است به‌خاطر عوارض بیماری‌شان دست به اعمال مجرمانه بزنند. با این حال متخصصان توصیه می‌کنند برای پیشگیری از وقوع جرم به وسیله بیماران روانی باید امکانات نگهداری آنها در مراکز درمانی فراهم شود و بخصوص در بیمارستان‌های عمومی درصدی از تخت‌ها به بیماران روانی اختصاص یابد. بیماران روانی اگر رفتارهای خشن و خطرناک بروز دهند، باید در مراکز ویژه با ضریب امنیتی بالا نگهداری شوند.