فعال اقتصادی نباید درگیر بروکراسی اداری شود

مردم این شهرها همجوار دریا هستند که راهی است برای سفر و کسب و کار اما شهرهای بندری گاهی بیشتر از شهرهای دیگر با مشکلاتی مانند بیکاری مواجه‌ هستند.

با سید حسین معروف ، یکی از بازرگانان بوشهری و عضو اتاق بازرگانی این شهر هم‌صحبت شدیم تا از حال و روز اقتصادی این استان برایمان بگوید.مردی که تجارت از اجدادش به وی ارث رسیده و بازرگانی در خانواده آنها سابقه طولانی دارد.

از صادرات و واردات چه خبر؟ به قول بازاری‌ها، کسب و کار سکه است؟

صادرات و واردات به دلیل رکود صفر شده است. کارآفرینی نیز با همین مشکل رو‌به‌روست. شرایط به گونه‌ای شده که نمی‌توان تولید کار کرد و بیشتر افرادی که در شرکت ما مشغول به کار بودند به دلیل کسادی بازار تعدیل شدند.

یعنی شما هم به تعداد بیکاران اضافه کردید؟

ناچاریم که تعدیل نیرو کنیم.وقتی کارمان رونق داشت 20 تا 30 نفر به صورت پاره‌وقت و تمام‌وقت در شرکت ما کار می‌کردند اما اکنون تقریبا خیلی از آنها رفته‌اند. تعدادی‌شان نتوانسته‌اند کاری برای خود پیدا کنند و بیکار مانده‌اند. واقعیت این است با این اوضاع رکود، نمی‌توان کارآفرینی و ایجاد اشتغال کرد.

پس چه باید کرد؟

تولید و کارآفرینی متاثر از رفتار‌ و تصمیم‌گیری مدیران و سیاستمداران است. به نظر من برخی از این تصمیم‌ها درست نیست، هرچند قانونی و برای اصلاح قانون تجارت، صادرات، واردات و صنعت است. این تصمیم‌ها در شرایط عادی حتما موثر خواهد بود اما اکنون وقت اعمال این قوانین نیست، چون فضای کسب و کار را کاملا کساد کرده است. بیشتر فعالان اقتصادی درگیر بروکراسی‌های اداری شده‌‌اند و انرژی و وقت خود را صرف رفع آنها می‌کنند. به همین دلیل سرمایه‌داران ترجیح می‌دهند پولشان را در بانک‌ها سپرده کنند یا در زمینه خرید ملک و اجاره دادن آن فعال شوند.

این روش‌ها هم کمکی به اقتصاد و کارآفرینی نمی‌کند؟

کمک زیربنایی که باعث ایجاد اقتصاد فعال شود، نمی‌کند.مردم ترجیح می‌دهند پول خود را هر چند با سود کم در بانک بگذارند، چون بی‌دردسر است و آنها را با ادارات مختلف از جمله گمرک، اداره مالیات و تامین اجتماعی درگیر نمی‌کند، این درگیری‌ها فرساینده است. یک فعال اقتصادی باید فارغ از بروکراسی اداری ذهنش آزاد باشد تا بتواند فعالیت کند و کارش را گسترش دهد.

برخی از کارآفرین‌ها و تاجران معتقدند که ما در زمینه کسب و کار خلاق نیستیم و مردم کمتر سراغ فراگیری فن و حرفه‌ای می‌روند برای همین بیکار می‌مانند.

بخشی از بیکاری به نابرابری اجتماعی مربوط می‌شود. سطح دستمزد و درآمد در جامعه ما چندان معقول و پذیرفتنی نیست. جوانی را در نظر بگیرید که فنی را آموخته و وارد بازار کار شده و ماهانه حقوق اندکی دریافت می‌کند اما جوانی هم‌سن و سال خودش را می‌بیند که بدون هیچ تلاشی و با زد و بند‌هایی که خودش یا پدرش دارد در رفاه مطلق زندگی می‌کند و درآمدش قابل‌قیاس با جوان کارگر یا کارمند نیست. این جوان هم مترصد موقعیتی می‌شود که بتواند یک شبه ره صدساله برود و به ثروت هنگفتی دست پیدا کند. برای این جوان حرفه‌آموزی و یادگرفتن مهارت فنی معنایی ندارد، چون از قبال حرفه خود به درآمد مناسبی دست پیدا نمی‌کند و گاهی حتی به زور می‌تواند نان شب خود و خانواده‌اش را تامین کند. برای کسی که کار فنی بلد است، بازار کار خوب است و بیکار نمی‌ماند اما سطح درآمد آنقدر نیست که جوانان را راضی کند.

طاهره آشیانی - جام جم