تفاوت شادی مردم ایران و آمریکا در کنسرت ها

به گزارش جام جم آنلاین، صادقی که چند ماه اخیر را سعی کرده با خانواده و دخترش بگذراند در گفت و گویی مفصل با مجله تبار،‌ از فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و همچنین برگزاری کنسرت در ایران سخن گفته است.

این خواننده درباره فضای مجازی گفت: بدون تعارف، در مملکت ما چند سالی است که یک آشفتگی در فضای مجازی به وجود آمده که در هیچ جای دنیا نمونه‌اش را نمی‌بینی، اگر در ایران، این موضوع جا بیفتد که کانال‌های تلگرام یا اینستاگرام حاشیه‌ای هستند و نقش اساسی را سایت رسمی یک هنرمند ایفا می‌کند خیلی خوب می‌شود. این خوب است آدم‌ها بدانند چه‌طور یک موسیقی را از مرجع اصلی‌اش پیدا کنند.

او افزود: فضای مجازی ما مرتب نیست. مدیران سایت‌ها فقط سایت را طراحی می‌کنند و به جوانب دیگر آن نمی‌پردازند. بیشتر سایت‌ها تک زبانه‌اند. غلط‌های املایی زیادی دارند و به روز هم نیستند. مخاطب یا طرفدار یک خواننده وقتی به سایت خواننده محبوبش سر می‌زند، می‌بیند همه‌ چیزهای جدید را بیرون از سایت می‌تواند پیدا کند ولی در سایت خود خواننده‌ مورد نظر پیدا نمی‌شود! باز هم به صحبت‌های قبلی‌ام استناد می‌کنم؛ فضای مجازی ما دچار آشفتگی و شلختگی است و این در صورتی است که در کل دنیا این فضا مرتب است و مردم هر چیزی را بخواهند از مرجعش پیدا می‌کنند. به نظرم این زمینه نیاز به فرهنگ‌سازی زیادی دارد.

آقای مشکی پوش درباره پرهیزش از حضور در فضای مجازی هم این چنین توضیح داد: اتفاقات و بی‌حرمتی‌ها بی‌حوصله‌ام کرده. وقتی من در جایگاه خواننده کاری را تولید می‌کنم. آن کار با تفکرات خودم هم‌خوانی دارد؛ بعد با جملات رکیک بعضی از مردم با سن‌ و سا‌لهای گوناگون در فضای مجازی و ... مواجه می‌شوم. آدم وقتی این چیزها را می‌بیند دلش می‌گیرد و احساس می‌کند روزها و شب‌هایی که پای کارش گذاشته بی‌اثر بوده. نمی‌خواهم بگویم به خودم حق می‌دهم. به نظرم آدم باید فقط به فکر اتفاقات خوب کاری خودش باشد و راهش را ادامه دهد و به حاشیه‌ها هم توجهی نکند. اما بالاخره من هم آدمم و نقص‌های زیادی دارم. این هم یکی از نقص‌های من است و تصمیم دارم آن را حل کنم. سعی کردم امسال کمی فعال‌تر باشم و به زودی نتیجه‌اش هم خواهید دید!

او درباره تور کنسرتش در آمریکا هم گفت: به لحاظ کیفیت، همه چیز در حد حرفه‌ای بود. با این حال به نظرم، در ایران، نوع نگاه مردم به کنسرت خیلی جلوتر است. این جا مردم وقتی کنسرت می‌روند بیشتر به خاطر شنیدن موسیقی است ولی در آن‌جا کنسرت بیشتر شبیه میهمانی است. این‌جا مردم شادی‌شان زیر پوستی است و آن‌جا روی پوست! در واقع، اگر خواننده‌ای دامبولی دیمبویی نباشی درک آن فضا کمی برایت سخت‌ می‌شود. به ویژه کسی که مثل من بیشتر کارهایش احساسی است. البته در آمریکا برخورد خیلی خوبی با من شد و دست‌شان هم درد نکند.