پنج مقصد گردشگری گمنام در ایران +تصاویر

به گزارش جام جم آنلاین این جمله آغازین گزارشی است که «CNN» با محوریت معرفی پنج مقصد گردشگری کم و بیش گمنام در ایران منتشر کرده است.
این شبکه آمریکایی در گزارش خود از تخت جمشید و عالی قاپو و کاخ گلستان گذر کرده و دست روی پنج جاذبه تاریخی کشورمان گذاشته که شاید کمتر میان گردشگران خارجی شناخته شده باشند.

قلعه رودخان
این قلعه قدیمی که در میان جنگل های انبوه و مرطوب شمال گیلان پنهان شده، «قلعه رودخان» نام دارد که قدمت آن به دوره ی پیش از اسلام در ایران باز می گردد. در حالی که این مکان از نواحی پرطرفدار میان ایرانیان است، توریست های خارجی کمتر از آن اطلاع دارند. برخی از کارشناسان، ساخت قلعه را در دوران ساسانیان و مقارن با حمله اعراب به ایران دانسته اند. در دوره سلجوقیان این قلعه تجدید بنا شد.
مسیر سربالایی جنگل تا رسیدن به قلعه که بین دو قله ی سرسبر واقع است، بیش از یک ساعت پیاده روی دارد. به همین دلیل است که محلیان «رودخان» را «قلعه هزار پله» می خوانند. پس از بازدید از این بنای تاریخی و پایین آمدن می توانید در رستوران و غذاخوری های جاده فومن از خوردن غذاهای ایرانی از جمله «ترش کباب» لذت ببرید.
دیوار قلعه 1500 متر طول دارد و در آن 65 برج و بارو قرار دارد. این قلعه در ارتفاع حدود 700 متری از سطح دریا واقع شده و در کنار آن رودخانه ای به همین نام جاری است.

عمارت بخردی
کاروانسرایی 400 ساله از عهد صفویان در اصفهان وجود دارد که با اتاق های متعددش میزبان مسافران دوره قاجار هم بوده است. عمارت بخردی اکنون عنوان قدیمی ترین اقامتگاه در دست بازسازی در ایران را یدک می کشد. پنجره هایی با شیشه های رنگارنگ که از دوره های صفوی و قاچار باقی مانده، با مبلمانی از جنس چوب چنار جلوه ای دوچندان به این خانه بخشیده است.
مهمانسرا در میان باغ هایی پر از میوه و گل های وحشی واقع شده و از پنج سال پیش توسط «مرتضی بخردی» طراح داخلی و کارشناس بازسازی در دست نوسازی است. این طراح معتقد است این خانه متعلق به منجمی از عهد صفویان بوده و حتی درهای ساختمان اصلی که به سمت اتاق های طبقه بالا باز می شوند، درهای سنگین و چوبی اصل هستند که با چوب درخت چنار بازسازی شده اند. این مهمانسرا حتی میان اصفهانی ها نیز چندان شناخته شده نیست و شهرت آن دهان به دهان چرخیده است.

گنبد سلطانیه
در شمال غرب استان زنجان، یکی از جاذبه های گردشگری ایران که به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده واقع است. آرامگاه «اولجایتو» در سلطانیه یکی از بزرگ ترین گنبدهای جهان را داراست. این گنبد بین سال های 1302 تا 1312 میلادی در شهر سلطانیه، پایتخت حکومت ایلخانیان روی قبر هشتمین حاکم ایلخانی واقع شده است.
گرچه بیشتر کاشی ها و نمای بیرونی ساختمان، رنگ و لعاب شان را به گذر سالیان باخته اند، آجرکاری ظریف، کاشی های رنگی و طراحی داخل آرامگاه تا حد زیادی از چنگ زمان جان سلام به در برده اند.
گفته می شود ساختار دولایه این گنبد، الهام بخش ساخت «تاج محل» که از مهم ترین جاذبه های گردشگری هند به حساب می آید، شده است. «اولجایتو» که مادری مسیحی داشت و بعدها به دین اسلام گروید، گنبد سلطانیه را برای گردآوری و نشانه های مذهبی بنا کرد، اما وقتی با مخالفت هایی مواجه شد، این مکان را به عنوان آرامگاه خود برگزید. در مسیر بازگشت به زنجان هم می شود از غذاهای سنتی ایرانی از جمله دیزی، کباب بره یا سوپ نخود لذت برد.

هتل صخره ای کندوان
حدودا 30 مایل که از سمت شمال غربی تبریز فاصله بگیرید، به روستایی صخره ای می رسید که کندوان نام دارد. مردم این منطقه در غارهایی زندگی می کنند که در دل سنگ های آتشفشانی کوه سهند تراشیده شده اند.
هتل لوکس کندوان در دل روستایی 800 ساله واقع است، اما اتاق های غارگونه اش کاملا به امکانات مدرن مجهز است. طبق افسانه های محلی، آب معدنی که از کوه سهند سرچشمه می گیرد و خاصیتی پزشکی دارد، از بهشت عدن نشأت گرفته است.
مسافران می توانند برای به دست آوردن آرامش و جذب خاصیت شفابخشی در این آب ها غوطه ور شوند. همچنین در برخی اتاق ها وانی وجود دارد که آب معدنی مستقیما از طریق لوله کشی به آن هدایت می شود.

برج طغرل
برج طغرل، بنایی متعلق به دوره سلجوقیان در شهر ری است. ری در حاشیه جنوبی تهران، پایتخت ایران واقع است. ری که همیشه زیر سایه ی دید مسافران مشتاق به نواحی شمالی شهر تهران قرار دارد، قدیمی ترین منطقه ی استان است که خانه ی بناهای تاریخی ارزشمندی از جمله بازار 500 ساله ی صفوی است.
برج طغرل در واقع آرامگاه «طغرل بیگ» پادشاه سلجوقی است که پیش از حمله مغول ها در اوایل قرن سیزدهم ری را مرکز حکومت خود قرار داد.
پس از تماشای این میراث معماری تاریخی، می توانید از ری (جاذبه تمدن اسلامی) به منطقه ارامنه نشین تهران بروید و از قهوه ها و شیرینی های «کافه نادری» بچشید؛ قهوه خانه ای که همچنان ظاهر سنتی اش را حفظ کرده و از قدیم پاتوق نویسندگان بزرگ ایرانی بوده است.