چرا مقاومت فرهنگی؟

برخلاف استعمار کهن و استعمار نو که بیشتر در قالب اشغال نظامی و سوق دادن کشورها به اقتصاد تک‌محصولی نمود داشت، استعمار فرانو بویژه در عصر جهانی شدن و ارتباطات بیش از همه تغییر ماهیت فرهنگی و هویتی ملت‌ها را هدف قرار داده و درصدد یکسان‌سازی فرهنگ‌ها در سطح جهان است.

در چنین فرآیندی فرهنگ‌های منطقه‌ای و محلی در فرهنگ غالب که از نگاه غرب، فرهنگ لیبرالیستی است، هضم خواهد شد.

با وجود چنین راهبردی مقاومت فرهنگی ملت‌های مستقل در دو دهه اخیر نشان داده است مسیر یکسان‌سازی و یکپارچه‌سازی فرهنگی در جهان راه همواری نیست.

در این میان بویژه می‌توان به مقاومت فرهنگی ایران اسلامی در برابر ناتوی فرهنگی و شبیخون فرهنگی دشمنان اشاره کرد.

جمهوری اسلامی ایران در سایه رهنمودهای رهبر معظم انقلاب که یکی از شاخص‌های انقلابی‌گری را استقلال فرهنگی برشمرده‌اند و آن را در قیاس با سایر انواع استقلال از همه مهم‌تر می‌دانند، توانسته با حفظ ارزش‌ها و آرمان‌های اسلامی‌-ایرانی مانع نفوذ فرهنگی غرب در کشور شود.

تاکید بر خودباوری و اعتقاد به این‌که «ما می‌توانیم» شاخص‌هایی از استقلال فرهنگی در برابر هجمه‌های فرهنگی غرب است که در چارچوب جنگ نرم از سوی آمریکا و اروپا و رژیم صهیونیستی دنبال می‌شود.

در مقطع کنونی هرچند اقتصاد مقاومتی دارای اهمیت است اما آنچه استقلال سیاسی و اقتصادی را بیمه می‌کند، استقلال فرهنگی است. پیش‌نیاز استقلال فرهنگی، مقاومت فرهنگی است.

به عبارتی، تا مقاومت فرهنگی در برابر شگردهای فرهنگی و ابزارهای امپریالیسم فرهنگی وجود نداشته باشد، استقلال فرهنگی نیز شکل نخواهد گرفت. از این منظر مقاومت فرهنگی دارای اهمیتی مضاعف است و به همین علت رهبر معظم انقلاب بر آن تاکید نمودند.

دکتر مراد عنادی - مدیر مسئول

ضمیمه جام سیاست