تعلق خاطر روح شهروندی

هر شهر یکسری محله و هر محله ساکنانی دارد که هویتش را می‌سازند و بخشی از هویت خودشان را نیز از آن وام می‌گیرند بنابر این، اگر در جایی شهرسازی می‌کنیم و واحدهای مسکونی می‌سازیم، وظایفی نیز برای خودمان ایجاد کرده ایم. از جمله این که باید ملزومات دستیابی به رفاه اجتماعی را برای آنها فراهم کنیم.

با این توضیح می شود به این نتیجه رسید که هدف از شهرسازی نباید صرفا ایجاد سرپناهی فیزیکی برای انسان ها باشد بلکه دمیدن روح شهروندی در یک محل و توجه به ملزومات رفاهی اهمیت دارد تا شهر ، جایی برای زندگی کردن باشد، نه مکانی برای زنده ماندن.

بر این اساس زمانی که مجموعه مسکونی عظیم همچون مسکن مهر ساخته می شود، باید تلاش کنیم فضاهایی را برای دسترسی سریع و آسان مردم به نیازهای اولیه زندگی شهری فراهم کنیم که از آن جمله می شود به امکانات بهداشتی و درمانی اشاره کرد.

علاوه بر این، باید فضاهایی برای ایجاد ارتباط های اجتماعی ساکنان چنین محل هایی نیز فراهم شود ؛ فضاهایی که در آنها بتوانند مشکلاتشان را حل کنند، خدمات رفاهی بگیرند، اصول صحیح شهروندی را بیاموزند و به محیطی که در آن زندگی می‌کنند، تعلق‌خاطر پیدا کنند و نسبت به آن عرق داشته باشند، زیرا در غیر این صورت ما با مردمی طرف هستیم که تعلق و عشقی به محیط زندگیشان ندارند و چنین اجتماعاتی بسرعت درگیر آسیب‌های اجتماعی می‌شوند و به خودشان و محیط، آسیب می رسانند.

دکتر مجید رضازاده - رئیس مرکز توسعه پیشگیری سازمان بهزیستی کشور