تهران، جای زندگی سالمندان نیست

به گزارش جام جم آنلاین، به سراغ استاد عبدالعلی دستغب رفتیم، مردی که در سال 1382 به عنوان چهره ماندگار ادبیات ایران انتخاب شد و این روزها در حالی 85 سالگی را پشت سر می گذارد که به دلیل کهولت سن و مشکلات جسمانی ترجیح داده است که به تنهایی و دور از خانواده در شیراز زندگی کند، چراکه به گفته او تهران جای زندگی سالمندان نیست.

دستغیب در پاسخ به خبرنگار جام جم آنلاین درباره وضعیت جسمانی اش گفت: این روزها حال مساعدی ندارم، تهران که بودم چندین بار به بیمارستان ایرانمهر رفتم و چندین پزشک دوست و آشنا هم پیگیر وضعیت سلامتی ام بودند مشکل اصلی من بیماری عصبی و دیگری ضعف شدید جسمانی است که به هر حال برای این سن و سال طبیعی هم هست.

وقتی از این منتقد و نویسنده برجسته کشورمان می پرسم از کار تازه و تالیف جدید چه خبر؟ پاسخ تلخی داد: دیگر قادر به نوشتن نیستم و حتی مطالعه هم برایم دشوار شده است، برای کسی که عمرش را با نوشتن و خواندن گذرانده است این بدترین اتفاق است و زندگی واقعا برایم هر لحظه اش سخت می گذرد.

به دستغیب گفتم چرا با توجه به بیماری اش از تهران به شیراز رفته است که افزود: تهران واقعا جای زندگی برای سالمندان نیست، من در تهران نمی توانم زندگی کنم، شهر بسیار بزرگ شده و فواصل طولانی است برای یک پزشک یا بیمارستان رفتن مدت ها باید در ترافیک و خیابان ماند، هوا هم که واقعا آلوده است و من تنها نمی توانم بیرون بروم، نه گردشی نه تفریحی، ولی شیراز برایم آسان تر است.

او ادامه داد: متاسفانه در ایران خانه سالمندان مناسب نداریم وگرنه من ترجیح می دادم در چنین محلی زندگی کنم، خانه سالمندان در ایران از نظر رسیدگی،‌بهداشت عمومی و ...شرایط خوبی ندارد و آدم مریض تر می شود، دولت هم فکر نیست.

دستغیب تاکید کرد: افرادی مانند من که عمری برای فرهنگ وقت گذاشته اند با توجه به روحیات شان در روزگار سالمندی بیشتر از جوانی نیازمند توجه هستند، استادان دانشگاه، نویسندگان و هنرمندان سالمند اگر در روزگار سالمندی بتوانند در کنار هم در محیطی مناسب باشند و حمایت شوند قطعا زندگی برایشان بهتر خواهد بود.

از او درباره خانواده اش پرسیدم که توضیح داد: خانواده تهران هستند، آنها هم برای شیراز آمدن هر کدام موانعی دارند که من درک می کنم و امیدوارم همیشه موفق باشند.