اورامان کردستان، دیار رنگ‌ها و انارها

حصیری از سبزه، نقش خاک گرم گشته و شبنمی تازه از شبی طولانی بر دامن دشت‌های اورامانات و دشت‌های همیشه سرسبز شهر‌های مریوان و سروآباد لانه کرده است.

در میان این همه زیبایی وصف‌ناپذیر و بی‌بدیل، چشمانت تو را به سوی کلبه‌ای سنگی و قدیمی می‌کشاند که در دل باغ‌های انار اورامان آرمیده است. بوی دود آتشی به زیبایی خورشید که از دل باغ به هوای پاک برمی‌خیزد، نفس‌هایت را جانی دوباره و طراوتی تازه می‌بخشد.

در میان رقص رنگ‌های پاییز درختان انار و گردو در این دیار بی‌مانند در دل سنگ‌ها و کوه‌های سر به فلک کشیده، گلیم رنگ و رورفته‌ای با تمام کهنه بودنش در کلبه‌ای سنگی تو را برای لحظه‌ای در پهنای فراغ خود می‌خواند.

اینجاست که تمام خستگی قدم‌هایت از تن و جان بی‌رمقت بیرون می‌رود، آفتاب تازه برآمده از پنجره کوچک کلبه سنگی، ردپای تاریخ سرزمین اهورایی را به ذهن تو خطور می‌دهد و لحظه‌ای درنگ می‌کنی و زمزمه‌ای بر لب می‌خوانی که همانا اینجا «بهشت گمشده دل‌های غبار گرفته، اینجا مهد سختکوشان، مردمان ساده و بی‌آلایش اورامان است.»

واژه اورامان یا هورامان از دو بخش «اهورا» و «مان» به معنی خانه، جایگاه و سرزمین تشکیل شده است، پس اورامان یعنی سرزمین اهورایی و جایگاه اهورا مزداست.

هور در اوستا به معنی خورشید است، هورامان را می‌توان جایگاه خورشید هم معنی کرد. در جنوب شرقی شهر مریوان، روستایی به نام «اورامانات تخت» قرار دارد که جاده‌ای به طول 75 کیلومتر آن را به شهر مریوان متصل می‌کند.

معماری اورامانات و سرسبزی این منطقه کوهستانی، رویای پله‌هایی به سمت بهشت را متصور می‌کند. خانه‌های این روستا با سنگ و اغلب به صورت خشکه و به صورت پلکانی ساخته شده است. حال سوالی که در ذهن‌ها تداعی می‌شود و سال‌هاست بی‌جواب مانده، این است که آیا این سرزمین بکر «اورامان» با وجود این همه استعداد بالقوه طبیعی و داشتن زمینه‌های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی شایسته آن نیست که بتواند پای ایرانگردان و جهانگردان را به دامان خود بکشاند؟

آیا مسئولان اجرایی استان کردستان و مسئولان در صنعت گردشگری و توریستی ازخود پرسیده‌اند که چرا تاکنون از عناصر، نیروها و پتانسیل‌های ذخیره‌ای موجود در این نگین همیشه سر سبز غرب کشور، حداقل استفاده شده است؟

مهمان‌نوازی مردمان کردزبان با لهجه «اورامی» به همراه چهار فصل اورامانات، گویای زیبایی‌ها و دل‌ربایی‌هایی است که هر کسی که در طول عمر خود برای یک بار هم که شده در سرزمین رنگ‌ها قدم بگذارد، بارها عزم خود را برای بازگشت دوباره به این سرزمین جزم کرده و کوله‌بار خود را باز هم برای دیدن سرزمین رنگ‌های طبیعت کشور می‌بندد.

کوتاه سخن آن‌که «اورامانات» و روستا‌های زیبای آن با همه جاذبه‌های خاص خود، آغوش گرمش را برای ایرانگردان و جهانگردان باز کرده و در انتظار رهگذرانی از جنس زندگی و امید هستند.

بهرام غلامی

جام‌جم کردستان