از تو جدا نشوم تا با تو جان سپارم...

در حرم سیدالشهدا (ع) صحنه زیارت زن سالخورده‌ای توجهم را جلب کرد. او از شهرستان رشت آمده بود. عکس دو شهیدش را در دست داشت و همراه خود ضریح مقدس امام حسین (ع) را طواف می‌کرد. انگار می‌خواست جای خالی پسرانش را به امام نشان دهد. مثل کسی که برای بزرگی، هدیه آورده، پسرانش را تقدیم به ساحت حضرت می‌کرد.

وقتی برای اقامه نماز ظهر و عصر به حرم سیدالشهدا رفته بودم و زیارت وداع می‌خواندم، دلم می‌خواست آن لحظات تمام نشود. زیارت وداع و دل کندن از کربلا واقعا سخت بود.

حال مسلم بن عوسجه الاسدی را داشتیم آن هنگام که امام حسین(ع) به او اجازه بازگشت داده بود و وی به امام عرض کرد:

آیا ما تو را ترک کنیم، در این صورت چه عذری نزد خداوند در برابر ادای حق تو خواهیم داشت؟! نه؛ به خدا تا وقتی که در سینه آنان نیزه‌ام بشکند، و تا شمشیر در دست دارم همچنان بر آنان شمشیر بزنم، از تو جدا نخواهم شد. اگر اسلحه‌ای با من نباشد که با آنان بجنگم، آنها را سنگباران خواهم کرد و از تو جدا نشوم تا با تو جان سپارم...

*بخشی از کتاب سفرنامه کربلا

دکتر علی دارابی - معاون استان‌های سازمان صدا و سیما