مهمانان ناخوانده از سعد آباد می‌روند

به گزارش جام‌جم، حدود 22 خانوار از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون در ساختمان‌های بخش شمالی محوطه بزرگ و 110 هکتاری کاخ سعدآباد که قبل‌تر کاربری پشتیبانی کاخ و اسکان خدمتگزاران و نگهبانان دربار را داشته، ساکن شده‌اند. سرپرستان این خانوارها از کارمندان میراث فرهنگی و برخی ‌نهاد ها هستند که با اجازه شفاهی مسئولان وقت هر دو دستگاه در ساختمان‌های مذکور ساکن شده‌اند. البته این کارمندان اکنون بازنشسته برخی نهادها مانند میراث فرهنگی هستند و حتی اگر سکونتشان تا زمان کارمندی هم وجهه‌ای داشته، به گفته مسئولان، اکنون دیگر ندارد، با این حال به نوعی مدعی مالکیت این ساختمان‌ها هستند، به طوری که نه‌تنها حاضر به تخلیه نیستند، بلکه علاوه بر دخل و تصرفات در درون ساختمان‌های مذکور به جهت استفاده شخصی و مسکونی کردن آنها، اقدام به ساخت و سازهای جدید در محوطه سعدآبادنیز کرده‌اند.

16 خانوار باقی هستند

البته به گفته یحیی نقی‌زاده، مدیرکل امور حقوقی سازمان میراث فرهنگی، اکنون فقط 16 خانوار از 22 خانواری که در مجموعه سعدآباد سکونت داشتند، باقی مانده‌اند و بقیه به مرور و با پیگیری‌های انجام شده، محل سکونت خود را تخلیه کردند، اما 16 خانوار باقیمانده که هفت موردشان از کارمندان بازنشسته میراث فرهنگی و بقیه از کارمندان بازنشسته نهادهای دیگر هستند، همچنان حاضر به ترک مجموعه سعدآباد نیستند.

اما این‌که این خانوارها در کدام بخش مجموعه سعدآباد و چگونه و از کی در آن مستقر شدند، پرسشی است که نقی‌زاده درخصوص آن به جام‌جم می‌گوید: بخشی از این افراد از کارمندان میراث فرهنگی و در بخش‌های نگهبانی، فضای سبز و خدماتی فعال و مشغول به کار بودند که با اجازه و اذن مسئولان وقت در مجموعه ساکن شدند و بخشی هم از نیروهای سایر نهادها بودند که در بخش آموزش فعالیت داشتند و برای جلوگیری از سختی رفت و آمد، به طور موقت در ساختمان‌های مجموعه اسکان داده شدند. به گفته وی، تاسیساتی مثل انبار و خانه نگهبان‌ها و خدماتی‌ها در بخش شمالی کاخ وجود داشت که این افراد به مرور این ساختمان‌ها را مطابق با سلیقه خود تعمیر و بازسازی و قابل سکونت کردند.

مدیر امور حقوقی سازمان میراث فرهنگی می‌افزاید: اما از آنجا که این سکونت غیرقانونی و نوعی تصرف در اموال دولت و بیت‌المال بود، در طول سال‌های گذشته به ساکنان این مجموعه اعلام شد که با توجه به رفع مقتضیات کاری گذشته (که دلیل عمده استقرارشان در مجموعه بوده)، دیگر حضور و تصرفشان توجیهی ندارد و لازم است اماکن مذکور را تخلیه کننند که عده‌ای پذیرفته و تخلیه کردند، ولی بقیه همچنان مقاومت می‌کنند و تاکنون به هیچ اظهارنامه و اخطارنامه‌ای هم ترتیب اثر ندادند.

آب و برق مجانی

نقی‌پور یادآور می‌شود که اولین بار در سال 72 پرونده رفع تصرف ساختمان‌های سعدآباد تشکیل و پس از آن بارها به ساکنان این اماکن اخطار داده شد، اما چون پیگیری پرونده استمرار و جدیت نداشت و از طرفی عواملی همچون مستمسک قرار دادن اذن اولیه سکونت توسط وکلای ساکنان و این نکته که پیگیری‌ها مربوط به نهادهای یادشده و همین امر باعث می‌شد که ساکنان در مراجعه مسئولان میراث خود را منسوب به برخی نهادها و در مراجعه مسئولان این نهادها خود را منسوب به میراث جلوه دهند، فرصت‌سوزی شده و پرونده چندان پیشرفتی نداشت.

به گفته وی، اما از یک سال و نیم پیش یعنی اواخر سال 93 پرونده این تصرفات هم از سوی بخش حقوقی میراث به طور جد پیگیری و از مراجع رسمی قضایی و اداری همچون فرمانداری شهرستان شمیرانات هم خواسته شده که به طور رسمی و قانونی مداخله و اقدام کنند.

این کارشناس مسئول یادآور می‌شود: ساکنان ساختمان‌های یادشده نه‌تنها تصرف غیرقانونی در ساختمان‌ها و اموال دولت و بیت‌المال دارند، بلکه در تمام این چند دهه از خدمات رایگان آب، برق، گاز و... استفاده کرده‌اند که ادامه این روند دیگر هیچ توجیه قانونی و شرعی ندارد و امیدواریم با پیگیری‌های خوبی که شده ساکنان خود اختیاری ساختمان‌ها را تخلیه کنند.

در همین زمینه محمدرضا کارگر، مدیرکل امور موزه‌های سازمان میراث فرهنگی نیز در گفت‌وگو با جام‌جم تصریح می‌کند که هیچ کدام از این افراد سندی برای تصرف و دعوی مالکیت خود ندارند و ادعای مالکیت‌شان بر مبنای یک اذن شفاهی در یک بازه زمانی خاص است.

فاطمه مرادزاده