مسئولان خطر نفوذ را جدی بگیرند

پروژه نفوذ، پروژه‌ای چند وجهی است. آنچه بیشتر در معرض توجه‌ است، نفوذ از طریق افراد است اما نفوذ از مسیرهای دیگری هم صورت می‌گیرد که می‌توان به نفوذ در حوزه فکری و در حوزه برنامه‌ای اشاره کرد. ما در هر سه لایه شاهد نفوذ بوده‌ایم و باید دانست که کشورهای استعمارگر و زورگو نمی‌توانند نسبت به کشور ما بی‌تفاوت باشند.

کد خبر: ۹۸۲۸۳۲

نهادهای امنیتی بارها در این زمینه گزارش‌هایی ارائه کرده‌اند که حکایت از نفوذ افراد در دستگاه‌ها و گروه‌های مختلف دارد و این سناریویی است که از سوی دشمن دنبال می‌شود و نباید نسبت به وجود چنین پروژه‌هایی شک کرد. این پروژ‌ه‌ها گاهی با هدف بهره‌برداری سیاسی اجرا می‌شوند که از جمله مصادیق آن، انتخابات است. اما پروژه نفوذ گاهی با هدف بهره‌برداری اقتصادی و فنی اجرا می‌شود. از سوی دیگر، نفوذ می‌تواند اثر برنامه‌ای داشته باشد و خود را در طرح‌ها و برنامه‌هایی که در سطح کشور اجرا و پیاده می‌شود، نشان دهد. حتی می‌بینیم در حوزه‌ای مثل غذا و کشاورزی هم پروژه نفوذ دنبال می‌شود. درخصوص نوع محصولات و بحث حوزه تراریخته که الان مطرح است و همچنین عرصه بیولوژیک و اقداماتی که برای نسل آینده به لحاظ تولید نسلی و جمعیت وجود دارد، در همه این حوزه‌ها ردپای حوزه خارجی و سیاست سلطه را می‌توان ملاحظه کرد. سلطه، سیاستی است که می‌خواهد سیطره خود را بر فضای داخلی کشورها بیندازد و طبعا ما باید هوشیاری خود را حفظ کنیم.

البته چنین هشدارهایی به این معنی نیست که به همه بدبین باشیم، اما باید با منطق و تعقل بدانیم که کشورهای زورگو از جمهوری اسلامی ایران غافل نیستند. هم باید خودمان را مقاوم کنیم و هم مبانی‌مان را تقویت کنیم و هم حرف بهتری برای گفتن داشته باشیم.

رهبر معظم انقلاب نیز بارها نسبت به توطئه دشمنان و برنامه آنها برای نفوذ هشدار داده‌اند و برای پیگیری مطالبات رهبری در این زمینه، 3 قوه باید هماهنگی بیشتری داشته باشند. مسئولان کشور باید در این ارتباط آگاه‌تر باشند و نفوذ را به عنوان یک خطر اصلی بپذیرند. اگر ما بپذیریم که بیش از حد نباید به سیاست‌های سلطه‌گران خوشبین باشیم شاهد برخی مشکلاتی که امروز در اجرای برجام با آن مواجه هستیم، نخواهیم بود. عدم خوشبینی به این معنی نیست که بدبین باشیم بلکه باید واقع‌بین باشیم. یعنی نه بدبین مطلق و نه خوشبین مطلق بلکه واقع‌بین. ما تعامل با دنیا را قبول داریم و معتقدیم باید با دنیا ارتباط داشته باشیم، اما از منافع ملی خودمان نمی‌توانیم عدول کنیم. باید یک انسان وطن‌پرست باشیم که به‌دنبال تعامل با دنیا نیز هست. اگر جنبه‌های وطن‌پرستانه و اعتقادی و مبانی دینی و مذهبی رعایت شود، طبعا جامعه واکسینه می‌شود؛ بنابراین باید به دنبال تقویت مولفه‌های اعتقادی و ملی بود.