در نظر گرفتن چنین شرایطی در کاهش خطرات تاثیرگذار است، زیرا سبب میشود رانندههای مبتدی با احتیاط بیشتری رانندگی کنند، اما مساله اینجاست که چنین محدودیتهایی از پیش نیز وجود داشت، اما اعمال نمیشد.
به نظر نمیرسد این محدودیتها کارایی زیادی داشته باشند، چراکه افرادی که برای گرفتن گواهینامه رانندگی اقدام میکنند معمولا رانندگی را از مدتی پیش یاد گرفتهاند و اینکه باید شخصی که گواهینامه پایه2 دارد تا سه ماه آنها را همراهی کند به آسانی مقدور نیست.
علاوه بر این کنترل چنین محدودیتهایی برای پلیس نیز دشوار است، زیرا پلیس توانایی کنترل حدود 2 درصد خودروها را دارد، بنابراین تاثیر کنترل در چنین سطحی جای بحث دارد.
به نظرم آنچه در بحث سوانح ترافیکی مشکلساز شده و باید برای حل و فصلش کوشید، افزایش مهارت رانندگان نیست؛ چراکه رعایت نکردن قوانین و مقرارت از سوی رانندگان ضعف اصلی ماست و دلیل این قانونگریزی را نیز باید در ضعیف بودن جرایم و مجازاتها جست. به همین دلیل بهتر است به جای ایجاد محدودیتهایی که قابل کنترل و نظارت نیست و نتیجهای بجز لوث شدن قوانین ندارند برای قانونمدار شدن رانندگان برنامهریزی کرد.
هادی هاشمی - رئیس پیشینپلیس راهور پایتخت
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
از آشنایان ما امسال بعد از سه سال موفق شدند ماشین بخرند. با وجودی كه سه سال از گواهینامه گرفتنشون میگذره اما به كارگر نمایندگی پول دادند تا ماشینشون رو بیارن خونهشون. الآن هم میخوان شبا با ماشین خودشون برن تمرین كنند تا به قول خودشون دستفرمونشون خوب بشه.
با این تفاسیر محدودیت سه ماهه و یكساله و نصب تابلو راننده مبتدی شامل ایشان نمیشود. این اتفاق میتواند بعد از تصویب قانون مسخره محدودیتها برای دیگران هم بیفتد كه گواهینامه بگیرن اما ماشین نداشته باشند و ممكن است چندسال هم از تاریخ صدور گواهینامهشان بگذرد. پلیس چطور میتواند اعمال قانون بكند و عدالت برچسبزنی و محدودیتها را برای همگان یكسان برقرار كند؟
به نظرم مجلس باید ورود كند و جلوی اینگونه قوانین ضعیف را بخاطر تشویق مردم به قانونمداری بگیرد.
چنانچه رئیس پلیس پیشین راهور فرمودند بجای قوانین ضعیف نیاز به فرهنگسازی داریم.