فارغ از مناقشاتی که بر سر تعریف ژانر سیاسی و حدود ماهوی آن وجود دارد و بدون اینکه بخواهیم به این پرسش پاسخ دهیم که آیا «ژانر سیاسی» اصطلاح درستی است یا نه، قصد داریم بر مبنای همان تصویر عرفی (نه لزوما عامیانه) از فیلم سیاسی که مبنا را بر نمایش روابط و مناسبات قدرت و پشت پرده آنها استوار میداند، به رفتارشناسی مخاطب ایرانی در مقابل این گونه سینمایی بپردازیم.