بهترین سیاست دارویی در هر کشور، اتخاذ سیاست همزمان درون نگری و بروننگری است؛ یعنی علاوه بر این که باید بتوانیم بخش زیادی از نیازهای دارویی داخل را برطرف کنیم، باید نیمنگاهی هم به بازارهای خارجی داشته باشیم و برخی تولیدات با کیفیت خود را به قصد صادرات تولید کنیم.