رادیو، همراه لحظه‌های تلخ و شیرین

همه کسانی که سال‌ها درباره مدیریت غیرانقلابی، غیرتخصصی و فاقد نگرش ژرف درباره موقعیت ایران شکوه داشتند و از بی‌دغدغه بودن برنامه‌سازان خشمگین بودند و درباره ادراک ایران انقلابی در زمان/مکان واقعی و درباره ضرورت پرورش عمیق وجذاب اخلاقی و دینی نسل‌های نو به نو، درباره لزوم وحس در جهان بودن و زنده بودن برنامه‌ها، درباره مسائل حیاتی چالش جهان کفر و ستم پیشه با ما، درباره توسعه وجوه منفی فرهنگ جهانی و دلایل رویارویی انقلاب اسلامی با مدرنیت و سلطه سرمایه جهانی و... درباره بی‌روحی لیبرال و تفکر سطحی و حتی مبتذل و تربیت ضد اسلامی و ضد انقلابی و عصبی کننده و مدنیت فاسد و ضد خانواده بودن به‌ویژه پاره‌ای از سریال‌ها و آثار عصر جدیدی و خندوانه‌ای تلویزیون خشمگین بودند و فقدان نظارت و حکمرانی معقول را ریشه‌دار می‌دانستند، اکنون فرصت‌هایی را تجربه می‌کنند که حکم اولین شکوفه‌های بهاری را دارند.

رسانه ملی هر سال با فرا رسیدن محرم، پرچم عزای خود را علم می‌کند و همراه عزاداران می‌شود. امسال هم مثل سال‌های قبل، برنامه‌های مختلفی برای این ماه تدارک دیده شده است.

یکی از طولانی‌ترین و پردامنه‌ترین مباحثی که در سال‌های اخیر پیرامون رسانه‌ملی انجام شده و می‌شود، بحث کمیت و کیفیت مخاطبان به‌طور کلی یا در‌خصوص برنامه‌های خاص با ژانر‌های خاص است، البته کسی تردید ندارد که رسانه‌ها از جمله رسانه‌ملی، مخاطب‌محور هستند و فقدان مخاطب، مثل فقدان فرودگاه برای هواپیما‌هاست که قطعا به سقوط به بستر‌های غیراستاندارد یا هر جای ناهموار و خطرآفرین منجر خواهد شد.

صداوسیما در هفته دولت عملکرد درخشانی داشت و هریک از شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی با توجه به ماموریتی که به عهده دارند از زوایای مختلف عملکرد دولت را در حوزه‌های مختلف انعکاس دادند.