بسیاری صدایش را با شخصیت‌های قصه‌های شرقی و غربی می‌شناسند که شبانه برای مخاطبان «کتاب شب» روایت می‌کند. آوایی گرم و گیرا دارد و صلابت صدایش در ربودن حواس مخاطب تواناست. بهروز رضوی، صاحب این توصیفات، سال ۱۳۲۶ در یزد به دنیا آمد و سال ۴۷ پس از چند سالی قلم زدن برای مطبوعات، پشت میکروفن رادیو قرار گرفت و مسیری را آغاز کرد که تا امروز ادامه دارد. راهی که او را به یکی از گویندگان چهره رادیو بدل کرد و خرداد ۹۹ برایش نشان درجه یک هنری را به ارمغان آورد. این گوینده پیشکسوت هر چند رادیو را خانه خود و دلخواه‌ترین رسانه می‌داند اما پا به دیگر وادی‌های هنر مثل اجرای تلویزیونی، صداپیشگی در فیلم‌ها و سریال‌ها، بازیگری در تئاتر، سینما و تلویزیون و همچنین ترانه‌سرایی هم گذاشته است. تعدادی از آثاری که شاید رضوی بیشتر با آنها، میان مخاطبان شناخته می‌شود یکی روایت مجموعه مستند ایران است که از سال ۱۳۸۰ ساخت آن شروع شد؛ از شبکه یک سیما روی آنتن رفت و به معرفی ایران پرداخت. دیگری‌ها، اجرای برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی بسیاری چون فرزانگان فرهنگ، هزاره ادب پارسی و همچنین خوانش‌های خاطره‌انگیز تیزرهای فیلم‌های سینمایی است که این روزها به نوستالژی بدل شده است. بازیگری در فیلم‌هایی مثل محموله، آب را گل نکنید، یک بار برای همیشه، دادستان و... هم در کارنامه حرفه‌ای‌اش که عمری فراتر از نیم‌قرن دارد، به چشم می‌خورد. با این پیشکسوت گویندگی در ساختمان شهدای رادیو، پیش از ضبط برنامه «کتاب شب» گپ زدیم. رضوی در این گفت‌وگو از روزهای کودکی‌اش در یزد، خاطرات مکتبخانه، خانواده هنرمندش، کوچ به تهران، سال‌ها تجربه‌اندوزی در رادیو و... گفت. اگر با صدای این گوینده خاطره دارید و از مخاطبانش هستید، خواندن روایت او از دیروز و امروز خالی از لطف نیست.