خواهر، قربانی خانه موروثی شد

به گزارش جام‌جم، ظهر سی‌ام اردیبهشت 95 یک مرد با کلانتری 134 شهرک غرب تماس گرفت و از مرگ خواهرش به نام پروین خبر داد. پلیس وقتی به خانه ویلایی در سعادت‌آباد رفت در پاگرد با جنازه کبود زن 67ساله روبه‌رو شد.

برادر وی به نام فریبرز 60 ساله که هراسان بود، گفت: بعد از فوت پدر و مادرم، من در طبقه دوم خانه موروثی و خواهرم در طبقه اول زندگی می‌کردیم. دیشب حالم خوب نبود. به همین خاطر به بیمارستان رفتم و ساعت دوی نیمه شب به خانه برگشتم. همان موقع خواهرم که از صدای بسته شدن در پارکینگ از خواب بیدار شده بود به پاگرد آمد و شروع به داد و فریاد کرد. او می‌گفت باعث شده‌ام از خواب بیدار شود. سعی کردم به او بفهمانم بیمارستان بوده‌ام، اما خواهرم عصبانی بود. او با سنگی که در دست داشت به سمت من حمله کرد. پروین با سنگ به دستم کوبید که موجب شکستن انگشتانم شد.

وی ادامه داد: همان موقع از شدت عصبانیت با مشت و لگد او را کتک زدم. سر خواهرم با میله‌های راه پله برخورد کرد و روی زمین افتاد. من به خانه‌ام رفتم، اما ظهر وقتی قصد داشتم برای خرید از خانه بیرون بروم در راه پله‌ها با جنازه او روبه‌رو شدم. به دنبال اظهارات این مرد، جنازه به پزشکی قانونی منتقل و و وی بازداشت شد.

در این میان خواهر کوچک فریبرز از او شکایت کرد و گفت او از مدت‌ها قبل به خاطر ارث و میراث با خواهرش اختلاف داشته و به همین خاطر هم او را کشته است. در حالی که پزشکی قانونی علت مرگ را ضربه مغزی اعلام کرده بود خواهر فریبرز از شکایت صرف نظر و اعلام گذشت کرد.

به این ترتیب این مرد در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد.

در جلسه رسیدگی به این پرونده خواهر قربانی گفت: برادرم با نقشه قبلی و به خاطر ارث و میراث خواهرم را کشت. به همین خاطر حاضرم تفاضل دیه را بپردازم تا فریبرز اعدام شود.

سپس متهم در جایگاه ایستاد و در حالی که اشک می‌ریخت به تشریح جزئیات ماجرا پرداخت. وی گفت: خواهرم زن بدخلقی بود. او هیچ وقت ازدواج نکرد و با پدر و مادرمان زندگی می‌کرد. او بارها در زمان حیات پدر و مادرمان با آنها درگیر شده و آنها را کتک زده بود. حتی یک بار مادرمان را از روی ویلچر به زمین انداخته بود. پروین بعد از فوت پدر و مادرمان در خانه آنها زندگی می‌کرد. خواهرم با رفتارهایش موجب شده بود همسرم از من جدا شود. همسر و فرزند معلولم هم در خانه‌ای دیگر زندگی می‌کردند و من به تنهایی در طبقه دوم خانه موروثی ساکن بودم.

وی ادامه داد: آن شب وقتی از بیمارستان به خانه برگشتم خواهرم بی‌دلیل شروع به داد و فریاد کرد. من قصد کشتن او را نداشتم. ضربه‌ای که با سنگ به انگشتانم زد، موجب شکستن انگشتانم شد‌. این حرکت باعث شد کنترل اعصابم را از دست بدهم و او را کتک زنم. باور کنید برخورد سر او با میله‌های نرده علت مرگ اوست. من از شدت عصبانیت او را رها کردم ولی ظهر روز بعد وقتی سراغش رفتم، جان سپرده بود. قبول دارم من و خواهرم بر سر ارث و میراث با هم درگیر بودیم، ولی این موضوعی نبود که بخواهم خواهرم را به خاطر آن بکشم. من بی‌گناهم.

در پایان جلسه، هیات قضایی وارد شور شد و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده، فریبرز را به پرداخت دیه محکوم کرد. اما این حکم در دیوان عالی کشورتحت رسیدگی موشکافانه قرار گرفت و تائید نشد‌. به این ترتیب پرونده برای رسیدگی دوباره به دادگاه کیفری یک استان تهران برگردانده شد تا فریبرز بار دیگر محاکمه شود.