خبرنگاران، خاص‌ترین قشر جامعه

به گزارش «جام جم آنلاین»، در میان حرفه‌ها و مشاغل گوناگونی که در جوامع مختلف وجود دارد، خبرنگاران قشر خاصی هستند. آن‌ها بنابر اقتضای شغل خود موقعیت‌های مختلفی را تجربه می‌کنند و در بطن ماجراهای پردردسری قرار می‌گیرند. آن‌ها از نزدیک مشکلات را لمس می‌کنند. کار آن‌ها لزوماً درک سختی‌ها و سیاهی‌ها نیست. آن‌ها گاهی اوقات در دل شیرین‌ترین و خوشحال کننده‌ترین وقایع و رویدادها قرار می‌گیرند. یک خبرنگار بر خلاف بسیاری دیگر از افراد عادی جامعه تجاربی چند وجهی دارد. او هم سیاست را تجربه کرده و هم داستان‌های مختلف اجتماعی را به چشم دیده و گزارش کرده است.

خبرنگار به‌عنوان یک فرد چند وجهی و به‌عنوان فردی که در معرض انواع خطرات قرار دارد گاهی اوقات آسیب‌پذیر نشان می‌دهد.

شوربختانه مشکلاتی که خبرنگاران با آن مواجه می‌شوند چند لایه و بسیار حجیم است. اما حجیم‌ترین مشکلات را می‌توان در دسته‌های زیر در نظر گرفت:

خبرنگار امنیت شغلی ندارد

این را با توجه به اوضاع جامعه خودمان می‌گویم. این چیزی است که مختص به اکنون نیست. درگذشته نیز خبرنگاران امنیت شغلی نداشتند و اکنون نیز ندارند. چه تضمیمی وجود دارد خبرنگاری که امروز در دفتر فلان روزنامه قلم می‌زند فردا نیز همین کار را انجام بدهد؟ این سؤال تضمینی ندارد، چون اصولاً پایداری رسانه‌ها تضمین‌ شده نیست. ممکن است دفتر روزنامه و خبرگزاری بنا به دلایل مالی بسته شود و آنگاه به‌راحتی خبرنگار بیکار می‌شود. این تراژدی چند بار در سال‌های اخیر تکرار شده است؟ یک بار، دو بار، سه بار؟ هزاران بار...

چه کسی باور می‌کند خبرنگاری شغلی پردرآمد باشد؟

شما فهرست 10 خبرنگار پردرآمد دنیا را فراموش کنید. آن‌ها استثنا هستند. خبرنگاری یعنی بی‌پولی. جمعیت عمده خبرنگاران با درآمدهایی زیر یک‌میلیون و 500 هزار تومان در ماه چرخ یک زندگی را می‌گردانند. برخی نیز همین درآمد را ندارند و با حق التحریرهایی که از نشریات و رسانه‌های مختلف می‌گیرند گذران زندگی دارند.

شغل‌شان خطرناک است

از نداشتن امنیت شغلی و درآمدهای کم ژورنالیست‌ها که بگذریم به این موضوع می‌رسیم که چقدر خطرات مختلف خبرنگاران را تهدید می‌کند. خبرنگاری که به دل سیاهی‌های حومه شهر می‌رود تا در رابطه با اعتیاد، فقر و انواع جرم گزارش تهیه کند درواقع جانش را کف دستش می‌گذارد. خبرنگار جنگ داریم، خبرنگاری که به سومالی می‌رود. خبرنگاری که به سوریه و عراق می‌رود. خبرنگاری که به صفرترین نقاط مرزی سفر می‌کند. امنیت برای عاشقان خبرنگاری واژه‌ای بی‌معنی است.

چه کسی خبرنگاران را تحت پوشش خود می‌گیرد؟

چرا کسی به آن‌ها ارج نمی‌نهد؟ دیگر مشکل بزرگ برای خبرنگاران این است که برای ثبت شغلی خود و دریافت مزایای خبرنگاری مجبور به طی کردن پروسه‌ای بسیار طولانی هستند. باید با پشت سر گذاشتن کاغذبازی‌ها، ارائه مدارک مبنی بر کار کردن به‌عنوان یک خبرنگار در هرگونه رسانه، نشان دادن آثار منتشر شده خود در رسانه‌ها یا هر جای دیگری اثبات کند خبرنگار است تا بلکه بیمه شود، بلکه تحت حمایت انجمن‌های مربوط به روزنامه‌نگاری قرار بگیرد. بسیاری از خبرنگاران اواسط این پروسه طولانی عطای خبرنگار بودن را به لقایش می‌بخشند و وداع می‌کنند.

دنیای مشکلات خبرنگاران برای خودشان مهم نیست. آن‌ها قشری فرهیخته و شجاع هستند و با عشق و علاقه برای کاری که به آن عشق می‌ورزند، انجام ‌وظیفه می‌کنند. باید خبرنگاران را خاص‌ترین اقشار جامعه بدانیم. خاص بودند، خاص هستند و خاص باقی می‌مانند.

رضا اسماعیلی

سردبیر و مدیرمسئول روزنامه‌های ورزشی شوت و البرز