امریکا در جلسه شورای امینت رو دست خورد

گفتگوی حسن بهشتی پور کارشناس امریکا با جام جم آنلاین را بخوانید:

 

از بحث هایی که شد مشخص بود آمریکا در مساله برجام به طور کامل در انزوا قرار گرفته است چون همه اعضا به اتفاق از برجام حمایت کردند. این نشان می دهد آمریکا نتوانسته است موضوع مخالفت خود با برجام را جا بیندازد. کشورهایی که از برجام حمایت کرده اند این سند را کمک کننده به صلح و امنیت منطقه و کمک کننده به عدم اشاعه می دانند. بنابراین آمریکا رو دست خورد و فکر کرد می تواند مثل شورای حکام که فقط دو رای منفی روسیه و چین را دارد در این مرحله نیز به همین صورت روسیه و چین را در اقلیت محض قرار می دهد.

 

درحالیکه عملا آمریکا منزوی بود. اگر چه رای گیری نشد ولی متن سخنرانی ها و موضع گیری ها بیانگر این نکته بود که آمریکا نتوانسته است در خصوص برجام مساله را برای سایر کشورها جا بیندازد. نماینده آلمان با صراحت اعلام کرد به دنبال فعال کردن مکانیسم ماشه نیستند و این برای آمریکا بسیار سنگین است. از طرفی بحث اتحادیه اروپا این بود که با تحریم تسلیحاتی ایران موافق است ولی محدودیتی تا سال 2023 مطرح شده است. یعنی آمریکا می گوید تحریم تسلیحاتی ایران باید دائمی باشد در حالیکه اتحادیه اروپا می گوید می توانیم فرصتی سه ساله بدهیم و این مساله در مذاکراتی جداگانه حل و فصل شود. یعنی اروپا در حالتی بینابین قرار دارد و هم به نظر آمریکا توجه دارد و هم نمی خواهد ایران را به موضع گیری بکشاند.

 

 ایران اعلام کرده بود خواهان برجام است و اگر تعهدات طرف مقابل به برجام اجرا شود ایران نیز تعهدات خود را اجرا خواهد کرد در غیر این صورت تا زمانی که طرف مقابل تعهدات خود را انجام نداده است ایران خود را مقید به اجرای تعهدات برجام نمی داند. غیر از این مساله وقتی در مجموع به استدلال های آقای ظریف گوش می کنیم می بینیم بیان آقای ظریف در چهارچوب حقوق بین الملل بیان محکمی بود و بخصوص از سازمان ملل انتقاد کرد که در خصوص خروج آمریکا از برجام موضع گیری نکردند و تشکیل جلسه ندادند ولی در مورد اتهاماتی که در خصوص ایران مطرح می شود فورا تشکیل جلسه می دهند. خصوصا که یمن به طور کامل مسئولیت حمله به تاسیسات آرامکو را پذیرفته است و نسبت دادن این موضوع به ایران چهارچوب حقوقی و استدلالی لازم را ندارد.

 

استدلال هایی که آقای ظریف بیان کردند در منطق روابط بین الملل استدلال هایی محکم بودند ولی پمپئو جز شعار و متوسل شدن به استدلال هایی که مبنای حقوقی ندارد حرف دیگری نداشت. باید دید بعد از این چه اقدامی انجام می شود و واکنش آمریکا چیست؟ منطق آمریکا قبلا هم زورگویی بود و شاید در این مورد نیز مثل تحریم های تجاری اعلام کند هر کشوری با ایران داد و ستد تسلیحاتی داشته باشد با تحریم آمریکا روبرو خواهد شد. باید منتظر ماند و آینده را دید تا وضعیت به چه سمتی پیش می رود و نقشه جدید آمریکا چه خواهد بود؟

 

 

اروپا رسما اعلام کرد از این مکانیسم استفاده نمی کند. در قوانین بین المللی یا کلیت یک قطعنامه را قبول می کنند و یا کلیت را رد می کنند و نمی توان گفت من برخی از موارد را قبول دارم و برخی را قبول ندارم. به ویژه که به آن قطعنامه رای داده شده باشد. اگر آمریکا در برجام مانده بود می توانست از مکانیسم ماشه استفاده کند اما با خروج از برجام این حق از آمریکا سلب شد. آمریکا به تازگی فهمیده است چه اشتباه بزرگی کرده است چون عملا این حق را از خود سلب کردند. آمریکا می خواست از طریق انگلیس و فرانسه و آلمان این کار را صورت بدهد ولی این کشور ها اعلام کردند که فعلا چنین کاری نمی کنند چون امید دارند از طریق گفتگو و مذاکرات این مساله را حل و فصل کنند.

 

 

در این موارد استراتژی کار ساز نیست. اگر به سخنرانی آقای ظریف گوش کنید می بینید از یک طرف ارائه استدلال ها حقوقی است و از طرف دیگر رایزنی با کشورهای دیگر از جمله گروه کشورهای غیر متعهد و یا کشورهای سازمان همکاری های اسلامی است. باید با کشورهایی که امروز عضو شورای امنیت هستند رایزنی کند و به تماس های خود ادامه بدهد و با دلایل خود طرفین را متقاعد کند. دیپلماسی یعنی همین و باید در مذاکره را به روی خود نبست و با کشورها مذاکره داشت و گفتگو کرد و آنها را متقاعد ساخت تا دنیا متوجه باشد که مسیر برقراری مجدد تحریم ها ایران را به رفتارهای رادیکال می کشاند. و این به نفع صلح و امنیت دنیا نیست و همه در این شرایط ضرر می کنند. منطق ایران کاملا روشن است و به جز آمریکا هر 14 کشور حاضر در شورای امنیت به این مساله تاکید کردند چون در خصوص برجام مذاکرات زیادی شده و بحث های بسیاری در گرفته است و بخش هایی مطلوب ایران نبود و بخش هایی مطلوب آمریکا نبود اما همه از بخش هایی از خواسته های خود گذشتند تا به توافقی برسند. اما آمریکا به طور یک طرفه از این قرارداد خارج شد و این رفتار در چهارچوب حقوقی دنیا رفتاری بالغانه نیست. هیچ کشوری از این اقدام حمایت نکرد ولی همه مغلوب هژمونی آمریکا شدند و مجبور شدند به تحریم های آمریکا تن بدهند. اما از منظر سیاسی کسی به این مساله تن نداده و همه این رفتار آمریکا را محکوم می کنند.