ویتامین B۳ از پوست در برابر مضرات اشعه فرابنفش محافظت می‌کند

نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد نوعی ویتامین B۳ می‌تواند از سلول‌های پوست در برابر اثرات مضر تابش اشعه فرابنفش (UV) که عامل اصلی خطرساز در بروز سرطان‌های پوستی غیر ملانومی است، محافظت کند.

کد خبر: ۱۲۸۵۱۳۹

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، سرطان پوست نوعی بیماری است که در آن سلول های سرطانی در خارجی ترین لایه های پوستی شکل می گیرند. سرطان پوست به طور کلی به دو دسته سرطان های غیر ملانومی و ملانومی تقسیم می شوند. سرطان های غیر ملانومی پیش آگهی خوبی دارند و با درمان صحیح و به موقع بیماری ریشه کن می شود.

اکنون محققان ایتالیایی در این مطالعه سلول های (کراتینوسیت های اولیه انسانی) را از پوست بیماران مبتلا به سرطان های پوستی غیر ملانومی جدا کردند. سپس این سلول ها را به مدت ۱۸، ۲۴ و ۴۸ ساعت در معرض سه غلظت مختلف نیکوتینامید (NAM) - نوعی ویتامین B۳ - قرار دادند.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که پیش درمانی با نیکوتینامید، ۲۴ ساعت قبل از قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش، از سلول های پوستی در برابر اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از تابش این اشعه از جمله آسیب به دی ان ای محافظت می کند.

همچنین این مطالعه نشان داد که نیکوتینامید با افزایش بیان یک آنزیم ترمیم کننده دی.ان.ای به نامOGG۱، باعث تقویت ترمیم دی.ان.ای می شود.

نیکوتینامید، با کاهش انتشار اکسید نیتریک (NO)، تولید گونه های واکنش پذیر اکسیژن (ROS) و کاهش بیان پروتئین iNOS، بیان آنتی اکسیدانی را کاهش داده و التهاب موضعی را مسدود می کند.

«لارا کامیلو» دانشجوی تحقیقاتی از بخش پوست AOU Maggiore della Carità در ایتالیا می گوید: مطالعه ما نشان می دهد افزایش مصرف ویتامین B۳ ، که به راحتی در رژیم روزانه موجود است، از پوست در برابر برخی اثرات ناشی از قرار گرفتن در برابر اشعه ماورای بنفش محافظت می کند و بطور بالقوه بروز سرطان های پوستی غیرملانومی را کاهش می دهد.

وی افزود: با این حال اثر محافظتی ویتامین B۳ کوتاه مدت است، بنابراین نباید دیرتر از ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از قرار گرفتن در معرض نور خورشید مصرف شود.

سرطان های پوستی غیر ملانومی، شایع ترین بدخیمی در افراد سفید پوست است و شیوع آن در سراسر جهان در حال افزایش است. عامل خطرساز اصلی ابتلا به این سرطان ها قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش است که به دی.ان.ای آسیب می زند، تولید ROS را افزایش می دهد، التهاب موضعی را فعال و انرژی سلولی را تخلیه می کند که به بی ثباتی ژنومی و مرگ سلول منجر می شود.