آقای همه‌ کاره

تدریس در دانشگاه و داوری جشنواره‌های محلی و کشوری بخشی دیگر از فعالیت‌های بهرام‌ نژاد است.

چگونه وارد صداوسیما و رسانه شدید؟

سال76 در جشنواره تئاتر سوره؛ نمایشی به نام «بند» اثر تاجبخش فناییان بود که به عنوان اثر برتر شناخته شد. پس از به صداوسیما برای گفت‌وگو دعوت شدیم. در آن روزها به‌تازگی شبکه استانی صدا یعنی رادیو بوشهر، شبکه استانی شده بود. در آن زمان نمایش‌هایی در دو رده الف و ب اجرا می‌شد که نیاز به بازیگر داشتند. تهیه‌کننده‌ای که در آنجا فعالیت داشت، از من پرسید می‌توانی در نمایش رادیویی بازیگر باشی؟. در ابتدا با بازیگری در نمایش‌های رادیویی آغاز کردم و سپس به گزارشگری در رادیو رسیدم. پس از آن تهیه‌کنندگی و اجرای برنامه رادیویی، اجرای برنامه تلویزیونی، گزارشگری فوتبال در تلویزیون و اجرای برنامه‌های شبانگاهی را تا به امروز انجام دادم.

آیا در استان‌ها تئاترهای رادیویی تاثیرگزاری خاص خودش را دارد؟

بله. چرا که در تئاترهای رادیویی از فرهنگ بومی مناطق و قصه‌هایی که پیش از ما، پدر بزرگ‌ها و بزرگان ما در سینه خود داشتند؛ استفاده می‌شود. ما در اینجا بیشترین همسایگی را با خلیج فارس داریم، پس به تعداد تمام دریانوردها، صیادان و جاشوها قصه نهفته داریم. با ورود به زندگی و هم کلامی با این افراد، قصه‌ها را از دلشان برداشته‌ و مکتوب کرده و سعی کرده‌ایم آنهایی را که قابلیت پرداخته شدن را دارند به یک نمایش رادیویی تبدیل کنیم. وقتی قصه‌ای از دل مردم بیرون بیاید پس از جنس مردم خواهد بود و ارتباط لازم با آن برقرار می‌شود. ما در جنوب ایران در تمام کوچه و پس‌کوچه‌ها از تولد تا مرگ، قصه و داستان‌های خاص خودمان درباره آیین‌های مختلف را داریم. در بزم و در رزم، در سور و سوگ و در تولد و مرگ آیین و موسیقی خاص خودمان را داریم. آیین‌هایی که برگرفته از تمام اقلیم، باورها و اعتقادات‌مان است. برای نمونه، ما آیینی به نام گلی درآوردن داریم که در آن مردم به قبله دعا می‌روند، فردی انتخاب و آش طبخ می‌شود. مهره‌ای را در کاسه یک فرد قرار می‌دهند. مهره در کاسه هرکسی که باشد، باید لباس کهنه و مندرس به تن کند و در محل می‌گرداند و شعری را برای نازل شدن باران می‌خواند. همین قصه کوتاه را ما در یک نمایش که قرار دهیم هم موسیقی محلی خاص این داستان به عرصه ظهور درمی‌آید و هم آیینی که امروزه کمتر به آن پرداخته می‌شود را بازگو می‌کنیم. ما روی این نکات دست گذاشته‌اییم و به همین دلیل، مخاطبان خاص خودمان را در برنامه رادیویی داریم.

ورود شما از رادیو به دنیای تصویر چگونه بود؟

کارم را با گزارشگری فوتبال آغاز کردم و هفته گذشته هم گزارشگر بازی پرسپولیس و شاهین بندر‌عامری
بودم.

به عنوان یک هنرمند، ورود به ورزش سخت نبود؟

اتفاقا کار شیرینی است. وقتی کسی کار تئاتر انجام می‌دهد نیازمند این است که فن بیانی قوی‌ داشته باشد. زمانی که بسیاری از بازی‌های فوتبال در کشورمان پخش زنده نمی‌شد، ما با یک آنتن آلومینیومی معمولی، از شبکه‌های ورزشی کشورهای حاشیه خلیج فارس تک تک بازی‌ های جام‌جهانی را نگاه می‌کردیم. در آن زمان کیهان ورزشی از جمله معدود روزنامه‌های ورزشی بود. یکی از خبرنگاران افتخاری این روزنامه‌ بوشهری بود که از باجه‌های تلفن، گزارش خود را تلفنی می‌خواند. مثلا بازی معروف انگلیس و آرژانتین که گل معروف مارادونا به نام «دست خدا» زده شد، به همین شکل گزارش و چاپ شد. برای همین مردم بوشهر، همیشه با فوتبال عجین هستند و اکثر مردم بوشهر گزارش گزارشگران کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس را به خوبی به یاد دارند.

ضمیمه قاب کوچک روزنامه جام جم