حاشیه های المپیک توکیو ؛

المپیک با چاشنی «سوپرکووید»

عذرخواهی بی‌حاصل پولادگر از مردم

نابودگر!

در سال‌های اخیر بسیار از این گفتیم که فلان مربی مزدور است و فلان ورزشکار هم.

کد خبر: ۱۳۲۸۶۵۴

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، امروز اما چطور؟ برای نخستین‌بار بود که پس از سال‌ها تیم‌ملی تکواندو با دستان خالی المپیک را ترک کرد. صحنه‌ها را دیدید آقای پولادگر؟ قیافه ناهید را دیدید؟ توانستید پس از مسابقه توی چشمانش نگاه کنید؟ از پیش باخته نبود اما پر بود از استرس. ما در سالن بودیم. این دختر؛ حتی وقتی باخت و به میکسدزون آمد سرش را بالا نکرد. یک عذرخواهی کوچک کرد و رفت. رفت تا دوباره رویاهایش را از نو بسازد. در‌ خلوت خودتان مثلا تصور کرده‌اید که:«نکند یک جای کار را اشتباه کرده باشم؟» ماجرا را شخم نمی‌زنیم. ماجرای رضا مهماندوست و بقیه مهاجران را همه از بر هستند. بودجه و سایر هزینه‌ها را هم که بر‌اساس آمار کمیته ملی المپیک۱۲ میلیارد در سال می‌شود هم اصلا بی‌خیال. تکلیف انتظار ما و همه کسانی که می‌خواستند مثل همیشه با مدال‌های تکواندو در المپیک خوشحالی کنند بعد از این همه شکست و ناکامی چه می‌شود.

دیروز مصاحبه کردید و گفتید: «در یک سال و نیم گذشته با وجود شیوع ویروس کرونا و مشکلات عدیده مالی، فدراسیون با حمایت‌های کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان تمام ملزومات برگزاری اردوهای آماده‌سازی را فراهم و تلاش کرد این اردوها با کمترین مشکل برگزار شود.» که این یعنی مثل بسکتبال که بازی تدارکاتی نداشت یا مثل قایقرانی که ورزشکارمان در حسرت یک جلیقه یخ مانده، در تکواندو بهانه‌ای برای این نتایج ضعیف وجود ندارد.
دیروز مصاحبه کردید و گفتید: « المپیک آوردگاهی است که بهترین‌های دنیا در آن حضور دارند و هیچ‌چیز قابل پیش‌بینی نیست. در این دوره از رقابت‌ها دیدیم که قهرمانان بزرگ مقابل جوانان پرانگیزه تن به شکست دادند. تکواندوکاران ما نیز به دلایل مختلف نتوانستند شایستگی‌های خود را به نمایش بگذارند.» و این یعنی حتما یک جای کار می‌لنگد و شاید آنجا، خود شما یعنی بدنه مدیریتی فدراسیون باشد. این جسم بی‌جان نیاز به خون جدیدی دارد. بنشینید و همه ماجراهای این ۲۰-۲۱ سال را مرور کنید و به خودتان نمره بدهید. هر نمره‌ای که دادید اگر پشتش انصاف بود، ما هم تایید می‌کنیم! فقط سعی نکنید با یک عذرخواهی خشک و خالی سرپوش بگذارید روی این هم سوء‌مدیریت.
دیروز اینها را هم گفتید که لازم بود اما کافی نه: «شرمنده مردم کشورم هستم و از آنها عذرخواهی می‌کنم که تکواندو برای اولین‌بار از میدان المپیک نتوانست نتیجه‌ای را کسب و دل مردم را شاد کند.» دوست داریم باور کنیم اوضاع تکواندو دوباره خوب می‌شود، دوباره ستاره‌ها می‌آیند، دوباره افتخارات می‌آیند و دوباره تکواندو می‌شود همان رشته‌ای که در المپیک همه از آن انتظار دارند. اما این بار دیگر کار با عذرخواهی در نمی‌آید.