حالم خیلی بد است

علی هاشمی پس از اوت کردن در المپیک درباره این رقابت‌ها به خبرنگار اعزامی جام‌جم گفت: رقابت یک‌ضرب خوب بود و ما طبق برنامه جلو رفتیم، فقط خواستیم فاصله را با حریفان حفظ کنیم و همین راه را ادامه بدهیم. در حرکت دو ضرب هم استراتژی‌مان این بود که هر چیزی را که به مدال ‌رکورد رقبا نزدیک می‌شود، انجام بدهیم. اصلش را بخواهید کمی سرگیجه داشتم.وزنه که روی سینه‌ام بود نمی‌دانستم دارم چه کار می‌کنم! در حرکت آخر ، عضله چهار سرم کش آمد. تمام زورم را زدم اما نشد.
هاشمی در پاسخ به این سوال که  آیا نمی‌شد با وزنه‌های پایین‌تر شروع کرد تا در جدول باقی بماند گفت:اینجا اگر همین وزنه ۲۲۶ را مهار کرده‌بودم، مدال بود. اگر وزنه پایین‌تر انتخاب می‌کردم شاید بدنم سرد می‌شد. به نظر خودم شرایط بدن با من یار نبود.
از هاشمی سوال کردیم که آیا دیر اضافه شدن شما به کاروان المپیک یکی از دلایل این ناکامی بود؟ که او این واکنش را نشان داد:بیست روز قبل از المپیک تاند‌ون پایم کش آمده‌بود. عضله ام پاره شده‌بود و اصلا به دلیل همین مصدومیت به مسابقات آسیایی نرفتم.
از ۲۳ فروردین همه چیز تازه برای من شروع شد. من برای المپیک فقط سه ماه تمرین کردم و اگر سه هفته بیشتر تمرین می‌کردم اوضاع فرق می‌کرد.
هاشمی با بیان این‌که احتمالا این آخرین المپیکش در دوران حرفه‌ای وزنه‌برداری بود در پایان گفت:من هنوز المپیک ریو را که در آن هفتم شدم، هضم نکرده‌ام. حالا اینجا را نمی‌دانم چه کار کنم. احتمالا این آخرین المپیکی باشد که در آن شرکت ‌کردم. من تشکر می‌کنم از مربی‌ام، کادر فنی و عوامل فدراسیون. من اگر یک دستم را ببرند، اشکم در نمی‌آید اما اینجا حالم خیلی بد است.