تا بماند یادگاری

به مرور سر و کله فضاهای مختلفی پیدا شد که به افراد اجازه ثبت خاطرات‌شان را می‌دهد. وبلاگ‌ های شخصی یکی از امن‌ترین و کم‌حاشیه‌ترین فضاهایی است که می‌توانید خاطرات‌تان را در آن ثبت کنید.

شبکه‌ های اجتماعی هم بستر مناسب و البته جذابی برای این کار است. در شرایطی که خانه‌نشینی و قرنطینه طولانی شده، خیلی از افراد تمایل دارند خاطرات‌شان را در اینستاگرام، کانال تلگرام یا شبکه‌های اجتماعی دیگر ثبت کنند و یک دورهمی مجازی را تجربه کنند؛ ولی از ظرافت‌های این کار و مشکلات احتمالی آن با خبر نیستند. در این صفحه چندتا از مهم‌ترین قواعد روازنه‌نویسی در این فضاها را توضیح داده‌ایم.

برای چه کسی می‌نویسید؟

مهم‌ترین نکته‌ای که در روزانه‌نویسی‌تان باید به آن دقت کنید دایره مخاطبان‌تان است. قبل از آن باید به این سوال پاسخ بدهید آیا صفحه شما خصوصی است یا عمومی. نوشتن در صفحه‌های عمومی حتی اگر مخاطب زیادی هم نداشته‌باشید سخت‌تر است.

چراکه دیگرانی که مخاطب هم نیستند می‌توانند بدون این‌که بدانید صفحه شما را رصد کنند و مشکلاتی برایتان به وجود بیاورند. مطمئن‌ترین کار این است که اتفاق روزمره را در صفحات خصوصی با اعضایی که همه آنها را می‌شناسید به اشتراک بگذارید. افرادی را که هویت جعلی دارند یا آنها را نمی‌شناسید، تایید نکنید و به خاطر داشتن مخاطب بیشتر امنیت صفحه‌تان را به خطر نیندازید.

در نگاه اول شاید فکر کنید مطالب روزمره شما به درد کسی نمی‌خورد و خطری به همراه ندارد. اما همین اطلاعات شخصی که درباره محل زندگی، مدرسه بچه، عکس‌های خانوادگی و زمان حضور در منزل یا مسافرت رفتن‌تان منتشر می‌کنید می‌تواند باعث سوء‌استفاده‌های خطرناکی شود. بنابراین خوب است قبل از به اشتراک‌گذاری محتوا این موارد را در نظر بگیرید.

با رضایت بقیه می‌نویسید؟

هرقدر هم که آدم بخواهد فقط درباره خودش بنویسد، ناخودآگاه پای بقیه اعضای خانواده و بستگان و همکاران هم به میان می‌آید. خوب است پیش از نوشتن خاطرات یا انتشار عکس‌ها افراد را در جریان بگذارید تا بعدا مجبور به رفع سوءتفاهم‌های احتمالی نشوید.

اگر از همان اول اطلاعات دقیقی درباره هویت خودتان منتشر نکرده‌اید کار راحت‌تری در پیش دارید ولی در صورتی که مطالب را با هویت واقعی‌تان منتشر می‌کنید، جوانب کار را بسنجید.

در واقع فکر کنید این خاطره یا مطلب را حاضر هستید در جمع واقعی دوستان و آشنایان بیان کنید یا نه. چون گاهی ندیدن مخاطب باعث می‌شود فرد آن جمع پنهانی که خاطراتش را می‌خوانند فراموش‌کند.

در نهایت هم این‌که حواستان به میزان فعالیت‌تان در این فضا باشد. اگر بچه، همسر یا والدین‌تان همیشه شما را گوشی به دست ببینند و احساس کنند آن زمانی که قرار است کنار آنها باشید در این فضا سپری می‌شود، باز هم موجب نارضایتی‌شان خواهدشد.

آیا درباره همه چیز باید بنویسید؟

وقتی قرار به فعالیت زیاد در شبکه‌های اجتماعی باشد افراد ناخودآگاه حس می‌کنند باید نسبت به همه اتفاقات واکنش نشان بدهند. از وضعیت آب خوزستان تا مشکلات افغانستان، درمان بیماری کرونا، درگذشت فلان هنرمند و.... اما واقعیت این است که شما نمی‌توانید نسبت به همه چیز واکنش نشان بدهید.

هیچ کدام از ما سواد و توان این کار را نداریم و قبل از هر اظهارنظری باید فکر کنیم که در صورت اشتباه بودن حرف‌مان چه حق‌الناسی ممکن است بر گردن‌مان بماند. بنابراین هیجانی برخورد نکنید و پیش از هر واکنشی به تبعات آن فکر کنید.

مینا نوری - روزنامه نگار / ضمیمه چاردیواری روزنامه جام جم