توطئه چهل دزد بغداد

شلیک مستقیم به معترضان به نتایج انتخابات سراسری اخیر در عراق و طرح ادعای حمله پهپادی و تروریستی ناموفق به منزل مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر این کشور، هر دو پدیده‌هایی هستند که نمی‌توان نگاه ساده‌انگارانه‌ای نسبت به آن‌ها داشت. صورت مساله این است که عده زیادی از شهروندان عراقی نه تنها در خصوص چگونگی برگزاری انتخابات پارلمانی این کشور و نتایج اعلام‌شده اقناع نشده‌اند، بلکه خواستار شفاف‌سازی دولت بغداد در خصوص زیرساخت‌های سایبری و امنیتی سیستم متمرکز الکترونیکی انتخابات هستند. زیرساخت‌هایی که دو کشور انگلیس و امارات نقش اصلی را در طراحی آن داشته‌اند: دو کشوری که هیچ‌گاه خواستار ایجاد امنیت پایدار سیاسی در عراق و فراتر از آن، موفقیت گروه‌های مخالف حضور نظامی آمریکا در انتخابات سراسری آن نبوده‌اند.

در چنین شرایطی عده‌ای از تظاهر کنندگان که اکثرا طرفداران مقاومت عراق و مخالفان اشغالگری در این کشور بوده‌اند، در منطقه سبز بغداد توسط افراد مشکوک به گلوله بسته می‌شوند و کمتر از ۴۸ساعت پس از آن و در حالی که افکار عمومی خواستار پاسخدهی دولت مصطفی الکاظمی در قبال این حادثه بوده‌اند، خبر حمله تروریستی به منزل نخست‌وزیر عراق منتشر می‌شود.

آنچه در این میان موضوعیت دارد، صحت یا سقم ماجرا و ماهیت حمله تروریستی به منزل نخست‌وزیر عراق نیست. موضوع و پدیده‌ای که امروز نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت، به بازی برخی سیاستمداران عراقی در زمین کاخ‌سفید باز می‌گردد: سیاستمدارانی که قصد دارند به هر شکل ممکن و به بهانه حضور مستشاری یا حضور اقتصادی یا آموزش نیرو‌های عراقی، اشغالگران آمریکایی را در خاک کشور خود حفظ کنند و حتی برای توجیه این مساله، به تروریست‌های تکفیری داعش اجازه تردد آزادانه در برخی نقاط کشور خود را می‌دهند.

سیاستمداران عراقی که امروز خود را در تقابل مطلق با گفتمان مقاومت قرار داده‌اند، نباید فراموش کنند که بایدن حتی نسبت به آن‌ها نیز نگاه ابزاری و محدودی دارد. طرح چندپاره کردن عراق و تبدیل آن به سه کشور شیعه‌نشین، سنی‌نشین و کردنشین، اولین بار به‌صورت رسمی و صریح از سوی جو بایدن رئیس‌جمهور فعلی و معاون اسبق کاخ‌سفید مطرح و به یک مبنای استراتژیک در حوزه سیاست خارجی آمریکا تبدیل شد. بایدن همان ابتدای اشغال عراق (بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ میلادی) از این طرح پرده برداشت.

 

این طرح اکنون حکم یک نقشه راه را در سیاست‌های منطقه‌ای آمریکا دارد. از این رو در رصد و مهار این بازی خطرناک باید روی نقطه ثقل حریف متمرکز شد. پس از شهادت مظلومانه سردار حاج قاسم سلیمانی و شهید ابومهدی المهندس، پارلمان عراق به طرحی پنج بندی رأی داد که یکی از آنها، لغو درخواست کمک از ائتلاف دست‌ساز آمریکا (موسوم به ائتلاف ضدداعش) و دیگری لغو توافق امنیتی با واشنگتن است.

 

بدیهی است ارکان و اجزای این تصمیم درست، باید به عینیت کامل برسد تا امنیت و ثبات در منطقه برقرار شود. ممانعت از این موضوع و تبدیل کردن عراق به زمین بازی آمریکا، موضوع خطرناکی است که گروه‌های مقاومت هرگز از کنار آن نخواهند گذشت.

 

حنیف غفاری دبیر گروه بین‌الملل / روزنامه جام جم