تئاتر در مسلخ بیماران جنسی

کاتارسیس و تزکیه نفس پیشکششان مخاطب این اجرا دو ساعت مورد تعرض و تجاوز قرار می گیرد.

چرا؟ به چه هدفی؟

هیچکس مثل این دانشجوی اخراجی تئاتر نمی تواند در قلب پایتخت تئاتر را به مسلخ ببرد و فاتحه آن را بخواند.

از حال سایر مخاطبان خبر ندارم ولی من روحم زخم خورده و احساس تحقیر و تجاوز قلبم را بدرد آورده وقتی هنر تئاتر دستاویزی برای لگدمال کردن شرافت و کرامت انسان می شود دیگر به چه چیزی می توان امید بست تعجب و تحیرم از حضور بازیگران توانمند خانم در همراهی با این بیمار روانی (جابر رمضان) است.

بازیگر مگر نباید دارای قدرت تفسیر و تحلیل باشد چرا در این ماجرا به ابزاری برای به تصویر کشیدن افکار کثیف این کارگردان شده اند.

کاش در تبلیغات این کار مشخص کنند کسانی که نیاز به شکنجه و آزار روانی دارند به دیدن این اجرا بروند.

در این رابطه بخوانید:

آژیر خطر در ایرانشهر؛ ارشاد کجاست؟

اسامی بازیگران زن فریب دهنده است. تماشاچی برای دیدن اجرایی هنرمندانه وارد سالن می شود و مایوس وآزار دیده و مستاصل خارج می شود.

نکته آخر اینکه بیمار روانی آزار دیده و آزاردهنده جنسی و روانی باید به روانپزشک مراجعه کند نه اینکه سالن و امکانات دولتی در اختیارش قرار دهند تا تمام ویروس های روحی روانی اش را به دیگران انتقال دهد.

باید خون گریست بر سر این شاخه کبود
وقتی که بر سرش شکوفه سرخ اناریست