سید شاهین موسوی در گفت و گو با جام جم:

برای المپیکی شدن می جنگم

گفت‌وگو با علیرضا استکی، سرمربی تیم‌ملی بزرگسالان

رونمایی بوکس از چهره‌های جدید

اولین تورنمنت بین‌المللی بوکس به میزبانی کویت در روزهای آغازین مرداد به پایان رسید و تیم‌ملی کشورمان که با ۶ بوکسور راهی این رقابت‌ها شده بود، پنجم مرداد با ۲ نقره و ۴ برنز به خانه بازگشت.
کد خبر: ۱۳۷۴۸۰۰
نویسنده آرزو قنبری - گروه ورزش

رونمایی از چهره‌های جوان‌تر و جدید بوکس کشورمان در یک رویداد رسمی برون‌مرزی یکی از نقاط قوت این اعزام محسوب می‌شد.

یکی دیگر از نکات قابل تأمل هم شاید جای خالی نام «دانیال شه‌بخش» در فهرست ملی‌پوشان بود. علیرضا استکی، سرمربی‌ تیم‌ملی بزرگسالان، در گفت‌وگو با جام‌جم به پرسش‌هایی درباره حضور ایران در این مسابقات و برنامه‌های پیش‌روی بوکس پاسخ داده است:

همه‌ بچه‌ها با مدال از کویت برگشتند.

بله. سطح رقابت‌ هم خوب بود. در گروه مردان ۷۲بوکسور از ۲۰ کشور مثل ازبکستان، تایلند، چین، قرقیزستان، اوکراین، آلمان و… شرکت کرده بودند. هدف اصلی‌ ما محک تیم و میدان دیدن جوان‌ترها بود. تیم ما با این‌که سوم شد اما معتقدم ظرفیت‌مان قهرمانی بود. باید در رویدادهای بعد، بهتر از این ظاهر شویم.

ماجرای تغییر اوزان پیش از شروع مسابقات چه بود؟

در فرودگاه دوبی خبر دادند، مسابقات با تغییر اوزان برگزار می‌شود. ناچار شدیم شاهین موسوی را از ۷۵ به ۸۰ ببریم، در واقع او در یک وزن جدید مسابقه داد و با این وجود خوب عمل کرد، حتی به نظرم با ناداوری برنزی شد.

ما در سنگین وزن، میثم قشلاقی را به دلیل مصدومیت و مسلم مقصودی و اشکان رضایی را به خاطر مسأله سربازی همراه نداشتیم. وزن مصطفی ریگی حدودا روی ۵۴ بود و طبق برنامه تا مسابقه به ۵۲ می‌رسید.

اما با اعلام برگزار کننده، به جای ۵۲ می‌بایست در ۵۱ رقابت می‌کرد. حرفه‌ای‌ها می‌دانند کاهش حتی یک کیلوگرم برای سبک وزن‌ها، آن‌هم ظرف شش روز، طاقت‌فرساست. در بوکس، موضوع سر وزن بودن با باقی رشته‌ها فرق دارد. هر روز کنترل می‌کنند.

با این اوصاف، حضور در این رقابت‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟

این اعزام برای اولین در تاریخ بوکس، با اسپانسر انجام شد. شرکت «زنوبر ایرانیان» هزینه‌های تیم‌ملی را به طور کامل پرداخت. اعضای کادر فنی در این سه سال و نیم بسیار خوب همکاری کرده‌اند که از همه آنها و فدراسیون تشکر می‌کنم. بچه‌ها در مجموع عملکرد قابل قبول و مبارزه‌های درخشانی داشتند؛ محمدپور در ۵۶ کیلوگرم، مبارزات جانانه‌ای داشت و به برنز رسید. در ۹۲، طوفان شریفی ۳ بر ۲ بازنده شد و به فینال نرسید. ریگی با ۱۸ سال سن، تغییرات و دشواری‌های آن را خوب پذیرفت، زحمت کشید و نقره گرفت. میراحمدی، جوان ۱۸ ساله دیگر تیم، در وزن ۸۰ و اولين حضور برون‌مرزی، قوی مبارزه کرد و با اختلاف امتیاز نزدیک نسبت به حریف سوم شد. فرجی هم حدودا ۲۲ سال دارد در اولین مسابقه برون‌مرزی و ۶۳.۵ عالی کار کرد. راند اول فینال را ۴بر یک به پایان رساند و اگر ابرویش پاره نمی‌شد، به طلا می‌رسید.

ظاهرا در وزن ۶۳ ترافیک بوکسور هم داریم.

بله ما در این وزن اشکان رضایی، مهدی امیری و باقر فرجی را داریم. باور کنید انتخاب نفر اصلی از بین آنها بسیار سخت است.

دلیل غیبت دانیال شه‌ بخش در تورنمنت بین‌المللی کویت چه بود؟

دانیال باید تصمیم بگیرد. وزن او در حال حاضر حدود ۶۳ تا ۶۴ کیلوگرم است. آیبا ۱۳ و IOC حدود ۸ وزن رسمی دارند. شه‌بخش، المپیک توکیو در ۵۷کیلوگرم روی رینگ رفت و در آسیایی و جهانی هم در ۶۰. با توجه به این‌که چنین وزنی، در المپیک وجود ندارد، ۵۷ در کسب سهمیه برای او مناسب است. در جهانی هم البته ۵۶ وزن رسمی‌ است. بنابراین او می‌تواند در این وزن‌ها که به هم نزدیک‌اند رقابت کند.

تیم‌ ملی بوکس چه برنامه‌هایی پیش‌رو دارد؟

در مسابقات کشورهای اسلامی، برای بوکس رقابتی برگزار نمی‌شود. ما اردوهای تیم‌ملی را به زودی شروع می‌کنیم. منتظر تقویم رویدادهای آیبا هم هستیم که با اعلام تاریخ جدید هانگژو احتمالا این روزها تکلیف این مسابقات هم مشخص می‌شود.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها