لمس کف اقیانوس

اوشن‌وان‌کی دارای یک نیمه بالایی انسان‌نما و یک نیمه پشتی باریک‌تر با هشت پیشران چندجهته است که امکان مانور دقیق در زیر آب را فراهم می‌کند.

سیستم بازخورد لمسی و دید استریوسکوپی ربات، احساسات بسیار واقع‌بینانه‌ای را ایجاد می‌کند به‌طوری‌که گویی اپراتور ربات خودش همراه ربات در زیر آب است.

اپراتور ربات با نگاه کردن به کمک چشمان ربات به کشتی تاریخی که در زیر آب غرق شده بود و حس‌کردن از طریق دستان ربات به واسطه دارا بودن سیستم لامسه ای در انگشتان توانست مقاومت آب را حس کند و ‌توانست اشکال و فاصله آثار تاریخی اطراف خود را تشخیص دهد.

ماموریت اوشن‌وان‌کی در عمق ۵۰۰متری دو هدف داشت: کاوش در مکان‌هایی که هیچ‌کس قبلا نرفته است و نشان‌دادن این‌که می‌توان حس لامسه، دیدن و تعامل انسان و ربات را به این عمق رساند. از نظر من این اتفاق بسیار مهمی است که از لحاظ فنی ممکن شده است و نوید کشف و تجربه‌های فوق‌ العاده ای را در آینده می‌دهد.

به گفته دانشمند برجسته رباتیک دکتر خطیب که کار با این ربات را تجربه کرده است، این اولین‌بار است که یک ربات قادر است به چنین عمقی (این ربات تا حدود هزار متر در این تست به جست‌‌وجو ادامه داده است) برود، با محیط تعامل داشته باشد و به اپراتور انسانی اجازه دهد آن محیط را احساس کند، این سفر باورنکردنی بوده است. اوشن‌وان‌کی به‌عنوان یک نشان یادبود، پلاکی را روی بستر دریا گذاشت که روی آن نوشته شده بود:

***اولین لمس یک ربات از کف دریا
***دنیای جدید گسترده‌ای برای کشف انسان‌ها

ساخت این ربات با ساعت‌های بی‌شماری طراحی، آزمایش و سرهم‌کردن قطعات با اعضای تیم همکار در آزمایشگاه، ده‌ها سفر به استخر دانشگاه استنفورد برای اشکال‌زدایی و درس‌های بی‌شماری که باید قبل از مواجهه با غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن دنیای واقعی آموخت آغاز شد.

پروژه اوشن‌وان‌کی‌ نه‌تنها شامل نوآوری‌های پیشرفته در لمس، رباتیک زیر آب و تعامل انسان و ربات است، بلکه فرصت‌های جدیدی برای علوم دریایی و فعالیت‌های مهندسی زیر آب، مانند بازرسی و تعمیر قایق‌ها و زیرساخت‌ها ازجمله پایه‌های پل و خطوط لوله زیر آب است.

سفرهای دیگر در مناطق مختلف در سراسر جهان، ازجمله شهرهای گمشده مدفون در دریاچه‌های عمیق، صخره‌های مرجانی و خرابه‌های مهم باستان‌شناسی در اعماق بسیار دور از دسترس انسان برنامه‌ریزی شده‌اند که اوشن‌وان‌کی فرصتی منحصربه‌فرد برای درک و کشف آنها فراهم می‌کند.

دکتر خطیب می‌گوید: «فاصله‌گذاری فیزیکی انسان‌ها از فضاهای خطرناک و غیرقابل‌دسترس درحالی‌که مهارت‌ها، شهود و تجربه‌شان را به کار مرتبط می‌سازد، نوید تغییر اساسی در کار و کاوش از راه دور را می‌دهد. سیستم‌های رباتیک، مواد مختلف را جست‌وجو کرده و اطلاعات مهمی را به دست خواهند آورد، زیرساخت ایجاد می‌کنند و عملیات پیشگیری و بازیابی را در زمان بلایای طبیعی انجام می‌دهند؛ چه در اعماق اقیانوس‌ها و معادن، چه در بالای کوه‌ها یا حتی در فضا.»