سبک‌زندگی در مدار مردم‌داری

منصور عباسی، معلم بازنشسته یکی از آنهاست و از افرادی است که بعد از بازنشستگی، زندگی را آن‌طور که دغدغه داشت، زندگی کرد. او بعد از بازنشستگی یک هیات خانگی راه‌اندازی کرد و همه اعضای خانواده را دور‌هم جمع کرد. آقا معلم گزارش ما، اما بعد از این، بزرگ‌ترین درس زندگی را داد. او آزادی زندانیان را سرلوحه زندگی خودش قرار داد و این‌بار سبک زندگی امام حسینی (ع) را آموزش داد؛ حدود ۱۰ زندانی را در مدت زمان کوتاهی آزاد کرد و دستگیری از نیازمندان را جزو روزمرگی‌هایش قرار داد. او می‌گوید که دوست دارد، راه امام حسین (ع) در همه روز‌های سال در زندگی خود و اعضای خانواده‌اش جاری باشد، شاید به همین دلیل است که در قالب روزه خانگی که دارد، از خدمت به خلق دست برنمی‌دارد.

منصور عباسی تنها ۶۷ سال دارد و از سال ۸۶بازنشسته شده است. پس از آن او به‌عنوان یک پیرغلام فرصت بیشتری پیدا کرد تا کار‌هایی را انجام دهد که همیشه دوست داشت؛ یعنی با اعضای خانواده، هیات عزاداری راه‌اندازی کند. برگزاری یک هیات عزاداری، اما ممکن است برای هر فردی که عشق امام حسین (ع) در دل اوست به‌وجود بیاید، ولی هیات عزاداری که عباسی دارد یک هیات معمولی نیست. او و اعضای خانواده‌اش، همه با هم راه امام سوم شیعیان را حسینی‌وار به‌شکل عملی گسترش می‌دهند و آزادسازی زندانیان یکی از کارهاست.

عباسی زمانی در شهرستان بیجار استان کردستان مدیر یک مدرسه بود و والدین برخی از دانش‌آموزان را که در زندان بودند به یاد دارد. او می‌گوید که می‌دید دانش‌آموزان با افت تحصیلی مواجه می‌شوند و مشکلات یکی پس از دیگری گریبان خانواده را می‌گرفت. فقر، تنگدستی، افت تحصیلی، افسردگی، فشار روحی و ترک تحصیل از اتفاقاتی بود که دانش‌آموزان و خانواده آن‌ها به علت زندانی بودن عضوی از خانواده با آن دست به گریبان می‌شدند. این معلم بازنشسته تعریف می‌کند همان زمان هم بعد از متوجه شدن موضوع سریع اقدام می‌کرد و برای آزادسازی زندانی وارد عمل می‌شد. او هنوز لبخند پر از شوق و رهای دانش‌آموزانی که دوباره سایه پدر را بالای سر خود حس می‌کردند به یاد دارد. بعد از بازنشستگی و تشکیل هیات عزاداری، اما فرصت بیشتری برای انجام کار‌های خیر به‌وجود آمد. این پیر‌غلام می‌گوید که مدت زمانی را در انجمن کمک به زندانیان عضو بود و در همان‌جا با زندانیانی آشنا شد که تنها برای یک میلیون تومان در زندان به‌سر می‌بردند. عباسی هنوز چشمان پر از غم و ناراحتی پیرمرد ۸۰ ساله‌ای که به دلیل هشت میلیون تومان، سه سال از عمرش را پشت میله‌های زندان به‌سر می‌برد، به یاد دارد یا فردی که، چون دو میلیون تومان بدهی داشت حدود دو سال در زندان بود. نگاه‌های منتظر، دست‌های خالی و نیازمند زندانیان باعث شد که این معلم بازنشسته به سمت کمک به آن‌ها برود. به همین دلیل به‌طور ویژه برای آزادسازی زندانیان وارد عمل شد.

این پیر‌غلام برای آزاد کردن هر‌کدام از زندانی‌ها، خود شخصا وارد عمل می‌شود. او با کمک مسئولان امور زندان‌های شهرستان یا انجمن کمک به زندانیان، پرونده زندانیان را مطالعه کرده و به هر فردی که واقعا نیازمند است، کمک می‌کند. با همین وسواس و دقت در دو سال گذشته حدود ۱۰زندانی به کمک او و هیات عزاداری‌اش آزاد شدند. این پیر‌غلام زمانی که از آزاد کردن این تعداد زندانی می‌گوید، نفس عمیقی می‌کشد و درباره تمام شدن مشکلات خانوادگی می‌گوید؛ از این‌که بازگشت زندانی به آغوش خانواده یعنی برگشت صلح به خانواده و البته تمام شدن بسیاری از مشکلات و اتفاقاتی که ممکن است گریبان خانواده را بگیرد. این معلم البته دید وسیع‌تری دارد و معتقد است که فشار در زندان بودن یک فرد، تنها متوجه خانواده‌اش نیست و می‌تواند جامعه را هم متاثر کند. او تعریف می‌کند که جامعه هم باید برای زندانی بودن او جواب بدهد. بروز جرم، فشار روانی و ترک‌تحصیل ناشی از زندانی بودن یک فرد، تنها خانواده را درگیر نمی‌کند و ناخودآگاه جامعه را متاثر می‌کند؛ به همین دلیل است که آزاد کردن زندانی ارزشمند است.

سبک زندگی معلم گزارش ما و بچه‌هیاتی‌ها به آزادسازی زندانیان خلاصه نمی‌شود. او از زندگی ائمه‌اطهار (ع) درس گرفته است و کمک به نیازمندان را سرلوحه کارش قرار داده و برای دستگیری از افرادی که نیاز دارند، دست به کار شده است. در زمان بحران‌هایی مانند وقوع زمین‌لرزه و سیل، او و افراد دیگر هیات عزاداری سریع وارد عمل می‌شوند و کمک می‌کنند. به‌جز این، اما آن‌ها از چند خانواده نیازمند هر ماه حمایت مالی و معنوی می‌کنند. هیات عزاداری عباسی خانگی است و هر ماه هم در خانه‌ای برگزار می‌شود. این پیرغلام می‌گوید که اعضای هیات از هر قشری هستند، یک نفر کارگر و نفر دیگری بناست؛ افرادی که با افتخار دوست دارند به دیگران کمک کنند و عطر ذکر ائمه‌اطهار (ع) در خانه‌شان به مشام برسد.

روزنامه جام جم