هدایت حرکت‌های دانشجویی توسط رسانه‌ های معاند

به گزارش جام جم آنلاین از مرکز مقابله با شایعات سایبری سازمان فضای مجازی سراج، از ابتدای مهرماه و با آغاز سال تحصیلی جدید، روند اعتراضات که حالا با تخریب اموال عمومی و ضرب و شتم شهروندان و نیروهای پلیس، بیشتر حالت اغتشاش به خود گرفته، فضاهای آموزشی و دانشگاهی را هم درگیر کرده و طی یک هفته اخیر در معدود دانشگاه‌های تهران و برخی استان‌ها برگزاری تجمعات اعتراضی، منجر به تعطیلی کلاس‌های درس شده است.

تصور می‌شد که با ورود دانشجویان به عرصه اعتراضات، تجمعات از شکل خشن و توهین‌آمیز خارج شده و به بیان مطالبات اجتماعی تبدیل شود، اما از محتوای شعارها و بعضا رفتارهایی که در تجمعات دانشگاهی به چشم خورد، اینطور به نظر می‌رسد که جامعه دانشجویی هم، تحت تاثیر رسانه‌ های معاند خارج نشین فارسی زبان و اظهار نظرهای سطحی سلبریتی‌ های سیاست زده قرار گرفته‌ است. در واقع رسانه‌ های معاند قصد دارند مطالبات مردم و روز جامعه را در مسیر حواشی قرار دهند، تا اعتراضات به اغتشاشات بدل شود، ناگفته نماند سلبریتی‌های سیاست زده هم در این مسیر به شایعات این رسانه مهر تایید می‌زنند.

وقتی شعار حزب دموکرات؛ در تجمعات دانشجویی دست به دست می‌شود

روزنامه جوان در گزارشی با اشاره به تکرار شعار «زن زندگی آزادی» در اغتشاشات ایران نوشت: شعار «زن، زندگی، آزادی» هرچند ظاهراً شعاری نرم به شمار می‌آید، اما در واقع شعار اصلی جریان تجزیه‌طلب کردی است. «زن، زندگی، آزادی» یا اصل آن «ژن، ژیان، آزادی» را اولین بار عبدالله اوجالان رهبر پ. ک. ک مطرح کرد و از سوی انشعابات این گروه در ترکیه، عراق، ایران و سوریه مورد استفاده قرار گرفت.

اوجالان و گروهش به دنبال جدایی کردستان ایران، عراق، ترکیه و سوریه و ایجاد کشوری موهوم به نام کردستان بوده‌اند. این شعار و ترجمه فارسی آن از سوی هواداران این گروه در مراسم تدفین خانم امینی در سقز و نیز سنندج سر داده شد و به دنبال آن برخی از هواداران این گروهک این شعار را در میان تجمع دانشجویان دانشگاه تهران سر دادند و متأسفانه در بقیه نقاط کشور نیز استفاده شد، بی‌آنکه شاید بسیاری از مردم از ماهیت تجزیه‌طلبانه این شعار مطلع باشند.

جای پای سرکرده منافقین در صفوف دانشجویان معترض!

اما شعار پرتکرار دیگر، «مرگ بر دیکتاتور است» که این روزها از زبان دانشجویان معترض زیاد شنیده می‌شود. شاید دانشجویان ندانند اما این روزها آن‌که با آن‌ها همراهی و همصدایی دارد، مریم رجوی، سرکرده گروهک تروریستی منافقین است، که در پیام‌ها و سخنرانی‌های خود بارها این عبارت را تکرار کرده تا مبادا از یادها برود.

جنبش‌های دانشجویی دهه هشتادی

جدا از انتخاب شعارهایی که از سوی رهبران جنبش‌های ضدایرانی طراحی و به جامعه منتقل می‌شود، ماهیت اعتراضات دانشجویی و به تبع آن، مسیر مطالبات اجتماعی را زیر سؤال می‌برد، نحوه بیان مطالبات نشان می‌دهد قشر معترض دانشجو از پختگی لازم برای جدا کردن صف خود از صف تجزیه‌طلبان و براندازان ناتوان است. این مسئله می‌تواند دلیلی باشد بر کم سن و سالی معترضانی که به تعبیر و تحریک رسانه‌های بیگانه، هیجان یک انقلاب جدید آن‌ها را از رفتن به سر کلاس‌های درس بازداشته و به خیابان‌ها آورده است.

تحریک جوانان توسط سلبریتی‌ها

نسل جدید دانشجویی را که اکثرا دهه هشتاد تشکیل می‌دهند، این روزها عواطف و احساساتشان درگیر سیلبریتی‌های سیاست زده شده است. در واقع مطالبه‌گری و عدالت خواهی توسط افراد جامعه به‌ویژه دانشجویان سبب قوام دهی نظام و انقلاب می‌شود؛ اما مطالبه‌گری و جنبش دانشجویی دهه هشتاد که پس از افول جنبش‌های دانشجویی دهه هفتاد امروز دوباره به اوج خود برگشته، با اظهار نظر سطحی سلبریتی‌های سیاست زده در مسیر اشتباه قرار گرفته است.

جنگ رسانه‌ای علیه دهه هشتادی‌ها

رسانه‌های خارج نشین فارسی زبان، نسل جدید دانشگاهی مورد هدف قرار دادند؛ نسلی که با دهه ۶۰ و ۷۰ از لحاظ مطالبه‌گری و دغدغه مندی بسیار متفاوت هستند و جسارت بیشتر برای ابراز خواسته‌های خود دارند، که این روحیه مطالبه گری به توسعه و عدالت نظام آموزشی و غیره کمک می‌کند، اما رسانه‌هایی از جمله اینترنشنال، بی بی سی و غیره از روحیه آنان سوءاستفاده کرده و آنان را در مسیر نادرست در واقع از اعتراض به اغتشاشات هدایت می‌کنند و بخشی از این نسل جدید دانشگاهی امروز در این دام افتاده است.

ضرورت بازگشت به اصل گفت و گو

افراد جامعه به‌ویژه دانشجویان مطالبات و دغدغه‌هایی دارند که مسئولان باید مسیری برای اعتراضات جهت ابراز خواسته‌ها مهیا سازند، اما زمانی‌که این مسیر توسط مسؤلان و مدیرهای دولتی ایجاد نمی‌شود، صدای اعتراض مطالبات اقشار مختلف شنیده نمی‌شود و رسانه‌های معاند از این خلاء سواستفاده می‌کنند و اعتراضات را به اغتشاش تبدیل می‌کنند؛ نسل جدید دانشجویی مطالبات به حقی دارد اما به‌دلیل ناپختگی با تحریک رسانه‌ها و دخالت سلبریتی‌های سیاست زده دغدغه‌های خود با اشتباه‌ترین روش ممکن فریاد می‌زنند.