مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

۳۰میلیون هکتار از اراضی کشور تحت تاثیر فرسایش بادی است

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور می گوید اکنون در کشور بیش از ۳۰ میلیون هکتار اراضی تحت تاثیر فرسایش بادی داریم و به همین دلیل سالانه ۷۰۰هزار هکتار به کانون های ریزگرد کشور اضافه می شود.

کد خبر: ۱۳۸۴۴۷۲

به گزارش جام جم آنلاین البرز:

وحید جعفریان در بازدید از طرح های بیابانزدایی و کانون های ریزگرد استان البرز که در بیابان های شهرستان اشتهارد و کنار تاغزارهای این منطقه برگزار شد، به موضوع نقش جنگل های دست کاشت تاغ در مقابله با ریزگردها اشاره کرد و گفت: فرسایش بادی به معنای این است که تمام زیرساخت هایی را که در یک منطقه ایجاد می کنیم چه جاده ها، چه اراضی کشاورزی و سکونتگاه ها و صنایع تحت تاثیر این معضل و چالش قرار می گیرند.

او با بیان این که باید تمهیدات لازم را برای مقابله با این پدیده داشته باشیم، می گوید: از نیاکان ما و از دوردست ها در تاریخ و فرهنگ ما مباحث مقابله با شرایط سخت بیابانی وجود داشته و بخش عمده ای از درس آموخته های ما از دانشی است که در دل تاریخ ما نهفته است.

جعفریان با اشاره به این که در زمان حاضر یکی از مهمترین چالش های ما این است که چگونه در این مناطق بحرانی فرسایش بادی را کنترل کنیم، افزود: اکنون در منطقه ای قرار داریم که شاید در اصطلاح به عنوان بمب های خاموش تولید گرد و غبار هستند و در کنار شهر تهران و استان البرز و سایر زیستگاه های انسانی و صنایع است که باید چه کنیم منابع زیست خود را در این شرایط حفظ کنیم.

مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور گفت: امروز شاهد تلاش های بی وقفه همکاران یگان و حوزه های مختلف برای جلوگیری از تخریب و تصرف این عرصه ها هستیم ولی آنچه که اطمینان بخش می کند. حفاظت از این تاغزارها را باید با همان درک و فهم و دانش گذشتگان در حفاظت و نگهداری از آن ها را بر عهده جوامع محلی و مردم و سرمایه گذاران و افرادی که در این عرصه حضور دارند بسپاریم.

او موضوع گردشگری را به عنوان یکی از کارکردها و خدمات مناطق احیاء شده بیابانی مورد توجه دانست و گفت: گردشگری در حال تبدیل شدن به بزرگترین صنعت اقتصادی جهان است.

جعفریان افزود: گردشگری در بخش بیابان می تواند چشم اندازها و ویژگی ها وتجارب منحصر به فردی را برای گردشگران رقم بزند و این صنعت می تواند تاثیرات متقابلی را روی پوشش گیاهی و شرایط اقتصادی و فرهنگی منطقه داشته باشد.

او می گوید: آنچه که به عنوان گردشگری پایدار از آن یاد می کنیم آنچیزی که باعث تخریب پوشش گیاهی و آلودگی محیط و خراب شدن چشم انداز طبیعی منطقه نشود و آن گردشگری پایدار است که احترام متقابل و ویژه ای را برای جوامع محلی داشته باشد و توجه داشته باشد که افرادی که در این مناطق زندگی می کنند حقوق ویژه ای دارند که گردشگران باید به آن توجه و احترام بگذارند.

جعفریان گفت: تمام این ها ادبیات گردشگری پایدار است که یکی از بهترین رویکردهای ما برای ایجاد مدیریت مشارکتی مناطق احیاء شده است.