به خاطر تحریم به ایرانی‌ها سلاح نمی‌فروشند

هانیه که سابقه حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو را دارد، برای المپیک پیش رو در ماده تپانچه ۲۵متر به میدان خواهد رفت. گفت‌وگوی جام‌جم را با قهرمان تیراندازی آسیا از نظر می‌گذرانید.

از مسابقات مصر شروع کنیم. فکرش را می‌کردید، بتوانید این قدر خوب ظاهر شوید؟
پیش‌بینی در ورزش واقعا سخت است. آن هم در رشته‌ای مثل تیراندازی که با یک دهم امتیاز، نتیجه مسابقه تغییر می‌کند. من تنها این اطمینان خاطر را از خودم داشتم که با اعتماد به نفس کامل به این رقابت‌ها می‌روم. خوشبختانه شرایط هم آن طور که می‌خواستم برایم پیش رفت و با وجود حساسیت زیاد مسابقات، عملکرد قابل قبولی داشتم. بعد از بازی‌های المپیک، رقابت‌های قهرمانی جهان دومین رویدادی است که از سطح بسیار بالایی برخوردار است. در این مقطع هم، چون سهمیه بازی‌های المپیک در آن توزیع می‌شد، کیفیتش دو چندان بود. چرا که همه خوب‌های تیراندازی دنیا آمده بودند تا همین ابتدای کار ورودی المپیک را بگیرند. خدا را شکر من هم در حد و اندازه یک ورزشکار حرفه‌ای ظاهر شدم. در رشته تپانچه ۱۰متر دو مدال برنزمیکس و تیمی به دست آوردم و در تپانچه ۲۵متر هم با ارتقای رکوردم، به عنوان نفر دوم راهی فینال شدم. در فینال نیز با کسب جایگاه پنجم سهمیه المپیک پاریس را کسب کردم.

قبلا در تمرینات چنین رکوردی را زده بودید؟
نه، اولین بار این رکورد را می‌زدم.

تیراندازی ایران به خاطر تحریم‌هایی که به آن تحمیل شده، شرایط خوبی به لحاظ سخت‌افزار ندارد. بدون شک باید بگوییم شما در یک جنگ نابرابر سهمیه المپیک را گرفتید؟
بله همین طور است. نوع تمرین کردن ما در رشته‌های تپانچه ۲۵ و ۵۰ متر اصلا قابل مقایسه با تیراندازان آسیایی و اروپایی نیست. ما نهایتا در هفته سه جلسه در این دو رشته تمرین داریم. آن هم با تعداد فشنگ‌های محدود. فشنگ‌های ما به قدری اندک است که به مرحله گرم کردن هم نمی‌رسیم. در مورد بحث سلاح هم اوضاع بغرنج‌تر است. چون تحریم هستیم سلاح خفیف به ایران فروخته نمی‌شود. سلاحی که خود من دارم به صورت امانی در اختیارم است و باید آن را پس بدهم. در حال حاضر من و خانم گلنوش سبقت‌اللهی که نفر دوم تیم ملی است سلاح مرغوبی داریم. سلاح ایشان هم مربوط به قبل تحریم‌هاست که خودشان شخصا از خارج خریداری کردند. سلاح‌های مابقی نفرات تیم استاندارد نیست.

این سلاح را از کجا گرفتید؟
سلاحی که من دارم متعلق به فراجاست. تقریبا سه سالی می‌شود که دستم است. قرار بود بعد از جهانی مصر تحویلش بدهم، اما مسئولان، چون دیدند نتیجه خوبی گرفتم، این اجازه را دادند که فعلا با آن تمرین کنم تا در آینده ببینیم چه می‌شود.

اگر بخواهید خودتان شخصا سلاح خفیف بخرید شرایط به چه صورت است؟
خرید سلاح خفیف قوانین خودش را دارد. به هر فرد تنها یک سلاح می‌فروشند که باید حتما با ارائه پاسپورت باشد. ایرانی‌ها هم که تحریم هستند و با این شیوه نمی‌توانند خریدی داشته باشند. مگر این که یک فرد خارجی این سلاح را برای ما بخرد و بعدا ما از او بخریم که با توجه به شرایط موجود آن هم تقریبا نشدنی است.

به نظر می‌رسد معضل تجهیزات و سخت‌افزار تیراندازان ایرانی حل نشدنی باشد؟
تا زمانی که تحریم باشیم شرایط همین طور است. تنها راهی که وجود دارد این است که قبل از مسابقات خارجی چند روزی در آن کشور تمرین کنیم تا از این طریق بتوانیم از فشنگ‌های مرغوب استفاده کنیم.

فکر می‌کنید از الان به بعد شرایط برایتان چطور پیش برود؟
با توجه به ضعف تجهیزات شرایط واقعا سخت است، اما حداقل خیالم از این بابت راحت است که سهمیه المپیک را زود گرفتم و تا المپیک پاریس با آرامش خیال بهتری تمرین می‌کنم.

فکر می‌کنید تیراندازی باز هم بتواند در المپیک ۲۰۲۴ پاریس تاریخ‌ساز شود؟
بله چرا که. ما با همین محدودیت‌ها در المپیک توکیو به مدال طلا رسیدیم. اگر امکانات برایمان مهیا باشد قطعا بهتر از این‌ها خواهیم بود. خود من به شخصه امیدوارم از تجربه ارزشمند حضورم در بازی‌های المپیک توکیو استفاده کنم و در المپیک پاریس حتما جزو فینالیست‌ها باشم.
​​​​​​​
و حرف آخرتان؟
تیراندازی یکی از رشته‌های مدال‌آور و پرافتخار است، اما هیچ حمایتی نمی‌شود. اسپانسری سمت آن نمی‌آید. مسابقات آن پخش تلویزیونی ندارد. در چند دوره اخیر بیشترین و اولین سهمیه‌های المپیک را گرفته است. قشر اعظم این رشته مدال‌آور در ایران زنان هستند، اما لیگ پویایی ندارند. تمام تیم‌هایی که در لیگ تیراندازی زنان حضور دارند، هیات‌های استانی هستند و بخش خصوصی از آن پشتیبانی نمی‌کند. بالاترین رقم قرارداد ما در لیگ ۳۰ میلیون است!

روزنامه جام جم