یک نکته مغفول و قدری پیشنهاد

به نظرم ورای همکاری با تلویزیون در برهه‌های مختلف، مخاطب آن نیز بوده‌ام. نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است که سعی شود سریال‌هایی در تلویزیون ساخته شود که به بیان مسائل و دغدغه‌های روز اجتماع بپردازد. باید به گونه‌ای آثار ساخته شود که برای مخاطبان قابل لمس باشد و خودشان را در آثار نمایشی ببینند.

این‌که در سریال‌سازی به جایی رسیده ایم که از نظر کمی تقریبا در همه فصول سال محتوا داریم خیلی خوب است، اما یک سئوال مطرح می‌شود که آیا تولید سریال به هر قیمتی، کافی است؟ باید پاسخ بدهم خیر. ما در سریال‌سازی به رشد هر روز در بخش کیفیت سریال هم نیاز داریم. گاهی دیده‌ایم سریال‌هایی با موضوعاتی تولید می‌شوند که خیلی حرف جدید و مهمی برای ارائه به مردم ندارند. چرا باید هزینه صرف چنین سریال‌هایی شود که مخاطب چندانی ندارند؟ چرا برای واگذاری تولید سریال یا حتی برنامه‌های تلویزیونی به عملکرد قبلی سازندگان و میزان مخاطبان نگریسته نشده و براساس آن، کار سفارش نمی‌دهند؟
سنگ بنای اولیه و عامل موفقیت هر سریالی، فیلمنامه آن است و باید بستر حضور نویسندگان صاحب تفکر در این حوزه فراهم شود و می‌توان امید داشت در سال‌های بعد سریال‌های جذاب و بهتری روانه آنتن پخش کرد. اگر سنگ بنای اصلی هر کاری را درست برداریم، معلوم است که احتمال موفقیت در آن کار به مراتب بالاتر از زمانی خواهد بود که با پایه‌ای سست و متزلزل، کار را کلید می‌زنیم. واقعا فیلمنامه چند درصد سریال‌هایی که تولید می‌شود را می‌توان به عنوان کتاب منتشر کرد و در دسترس علاقه‌مندان فیلمنامه‌نویسی قرار داد؟ حتی برخی سریال‌ها، خط داستانی جذابی هم ندارند.
به نظر می‌رسد هر چقدر در سریال‌سازی بر بنای اصلی سریال یعنی فیلمنامه و خط اصلی داستانی، وقت و تمرکز و انرژی بگذاریم قطعا به سمت تولید سریال‌های جذاب و ماندگاری خواهیم رفت که بسیار زیاد مورد توجه مخاطبان قرار خواهد گرفت. باید بستری برای ورود نخبه‌های نویسندگی به تلویزیون فراهم شود و نباید واهمه داشته باشیم. اتفاقا باید از آن‌ها بترسیم که توانایی انجام کار ندارند و با واسطه وارد کار می‌شوند و، چون کفایت ندارند، سریال‌های ما را ضعیف می‌کنند. پس به سمت استفاده از نخبه‌ها برویم و کمک کنیم تا بتوانند راحت کار کنند.