وقتش که رسید، لژیونر هم می‌شوم

قایقی با این بازیکن ارزشمند همکلام شدیم تا از حال و هوای این دوره پیکارهای هندبال آسیا بگوید. گفت‌وگوی او را با «جام‌جم» می‌خوانید.

نتیجه‌ای که تیم‌ملی هندبال در مسابقات آسیایی امسال گرفت، فراتر از حد تصور بود. خودتان فکرش را می‌کردید با این تدارکات ضعیفی که داشتید، چهارم آسیا شوید؟
در مورد عملکرد فردی خودم انتظار این را داشتم که نمایشی متفاوت‌تر از قبل داشته باشم. اما در مورد عملکرد کل تیم واقعا نمی‌توانستم پیش‌بینی خاصی داشته باشم. به هر حال ما تنها یک ماه فرصت آماده‌سازی داشتیم. چون یک سری محدودیت‌ها برای تامین اعتبار مالی این اعزام وجود داشت، حضورمان در مسابقات قطعی نبود. برای همین در یک ماه منتهی به رقابت‌ها اردوها تشکیل شد و ما بدون این که بازی تدارکاتی داشته باشیم، راهی کره‌جنوبی شدیم. خوشبختانه با کادر فنی مجربی که داشتیم، سربلند شدیم و دست پر برگشتیم.

سطح کیفی مسابقات چطور بود؟
ما سال پیش برای نخستین‌بار به عنوان چهارمی آسیا رسیدیم و رنگ مسابقات جهانی را دیدیم. امسال هم خوشبختانه این دو اتفاق خوب تکرار شد. اما به نظرم عملکردی که در این دوره داشتیم، در مقایسه با سال قبل متفاوت‌تر بود. یعنی می‌خواهم بگویم رقابت سخت‌تری داشتیم و تیم‌ها با آمادگی بهتری نسبت به گذشته به میدان آمده بودند. مثلا ما ازبکستان را تا پیش از این با اختلاف ۶‌-۷‌ گل شکست می‌دادیم اما در کره این تیم را با اختلاف ۲ گل بردیم. در مورد تیم‌های چین و ژاپن و کره هم که دیگر حرفی باقی نمی‌ماند. سه قدرت اول این رشته در آسیا هستند و نتیجه را به آنها واگذار کردیم. باخت برابر این سه تیم از ارزش‌های ما کم نکرد. به هر حال آسیا می‌داند که قدمت هندبال زنان ایران چقدر است و کسب عنوان چهارمی در جای خود کار بزرگی است. مطمئن باشید اگر ما در این فاصله یک ساله حمایت بیشتری می‌شدیم و با برنامه جلو می‌رفتیم، روی سکو بودیم.

به نظر می‌رسد فدراسیون هندبال قدری در مورد تیم‌ملی زنان کم کاری می‌کند. وقتی پتانسیل چنین تیمی این قدر بالاست، چرا از آن حمایت مالی نمی‌کند؟
رئیس فدراسیون اتفاقا نگاه مثبتی به بانوان دارد. حتی با وجود مضیقه مالی، تیم‌های نوجوانان و جوانان را به رقابت‌های برون مرزی اعزام کردند. می‌توانستند این کار را نکنند. برای تیم بزرگسالان هم خیلی تلاش کردند اما اسپانسرها گفتند چون مسابقات زنان پخش تلویزیونی ندارد، حمایت نمی‌کنند. این گونه شد که در نهایت با حمایت باشگاه سنگ آهن بافق به رقابت‌های قهرمانی آسیا رفتیم. خدا را شکر مسئولان سنگ آهن بافق هم در بهترین شرایط تیم را اعزام کردند.

در‌باره عنوان ارزشمندی که در این مسابقات گرفتید، توضیح می‌دهید؟
کمتر کسی فکرش را می‌کرد من بتوانم عنوان بهترین گوش چپ آسیا را از آن خودم کنم اما خودم می‌دانستم که در این مسابقات با یک تغییر خوب رو به رو می‌شوم. واقعا حس خوبی است. خوشحالم که به یکی از هدف‌های زندگی‌ام رسیدم. البته که هدف‌های بزرگتری دارم که باید با کار و تلاش بیشتر به آنها برسم.

مطمئنا با عملکرد درخورتوجهی که در این مسابقات داشتید، باید منتظر پیشنهاد از سوی تیم‌های خارجی هم باشید؟
خوشبختانه همه بچه‌های ما در این مسابقات به چشم آمدند. فرصت لژیونرشدن در چنین رویدادهایی برای ورزشکاران به دست می‌آید. لژیونر شدن آرزوی هر ورزشکاری است. فکر می‌کنم برای رسیدن به چنین جایگاهی باید خیلی بهتر و بیشتر تمرین کنم. اگر پیشنهاد خوبی داشته باشم، خیلی زود پاسخ مثبت می‌دهم. زیرا این گونه می‌توانم زودتر به اهدافم برسم.

به نظرتان هندبال زنان ایران الان به جایی رسیده که مثل تیم‌ملی والیبال از مربی خارجی زن استفاده کند؟ فدراسیون برنامه‌ای در این زمینه ندارد؟
اگر شرایطش باشد، خیلی خوب است.البته که این نظر من به معنای نادیده گرفتن زحمات کادر فنی تیم‌ملی نیست. هندبال زنان دو سال است که با مدیریت فنی مردان این نتایج را کسب می‌کند. ضمن این که ما مربیان زن خوبی هم داریم که در کنار آنها مشغول کار هستند. باید بپذیریم فضای مربیگری زنان در ایران قابل مقایسه با کشورهای خارجی کاملا متفاوت است. متاسفانه این شرایط برای بانوان مربی مهیا نیست که بتوانند در میادین مختلف حاضر شوند و تجربه به دست بیاورند. همان طور که خود ما به عنوان ورزشکار شرایط این را نداریم در تورنمنت‌های بین‌المللی مختلف شرکت کنیم. مربیان خارجی اما میدان دیده هستند و به خاطر شرایطی که دارند مدام به روز می‌شوند. در حال حاضر باشگاه سپاهان یک مربی اسپانیایی برای ما استخدام کرده و خروجی مثبتش را هم دیدیم. مهمترین مساله در خصوص جذب مربی خارجی زن بحث مالی آن است. اگر فدراسیون هندبال بتواند این مساله را حل کند، قطعا شرایط خوبی در انتظارمان خواهد بود.

روزنامه جام جم