حسین عبدی خیلی خوب موفق شده روی بُعد روانی این پسرها کار کند و همه چیز را در این رابطه ارتقا داده است. اما از لحاظ فنی به شما بگویم. تیم وقتی عقب می‌کشد روی همه چیز کنترل دارد. وقتی هم جلو می‌کشد باز هم کنترل‌گر است. تیم از سرعت خوبی برخوردار است و بازیکنان با وجود سن کم در لحظه تصمیمات خوب می‌گیرند. انتقال توپ از دفاع به حمله عالی است. حسین عبدی خوب می‌داند که چه می‌خواهد. او شخصیت بسیار بالایی در مربیگری دارد. بچه‌ها واقعا در فاز مربیگری خوب بودند و با ادامه این روند می توان به آینده این تیم در جام جهانی نوجوانان امید وار بود.
نیمه دوم:
کلاس فوتبال انگلیس از برزیل بالاتر بود. آنها هم در ساختار دفاعی و هم در ساختار هجومی خیلی بهتر هستند. تیم انگلیس ضدحمله نمی‌خورد اما برزیل به کرات مقابل ما ضدحمله خورد. این نشان از تجربه و نوع کلاس تیم انگلیس بود. تفاوت دیگر بین دو تیم این جاست که ایران از یک بازی سخت مقابل برزیل به این دیدار آمده بود و انگلیس از دیداری آسان برابر کالدونيای جدید و دیگر این‌که برابر تیم حریف تمام توان جسمانیاش را خرج نکرده بود. در واقع با توجه به سختی دیدار اول، بازیکنان ایران توان بدنی کمتری داشتند. آنچه در نیمه دوم دیدیم کاملا طبیعی بود. تاکتیک ما هم در برخی از دقایق این بود که عقب بکشد. کاملا مشخص بود که انگلیسی‌ها ما را خیلی خوب آنالیز کرده بودند. اما با این حال بازیکنان ما به معنای واقعی غیرت و جنگیدن و فداکاری را معنا کردند. آنها فقط تجربه نداشتند. عملکرد آنها فرقی با برد نداشت. افتخار می‌کنیم که این تیم حتی روبه ضدفوتبال هم نیاورد ووقت را نکشت.
