شوت پروین، مات زاگالو

تیم‌ملی ایران هم با حشمت مهاجرانی در گروه B با عراق و یمن جنوبی همگروه بود. تیم زاگالو در تبریز هر دو بازی‌اش را برد و سرگروه شد، درست مثل تیم مهاجرانی در تهران. نیمه نهایی در تهران بود و در یک روز. ۲۱ خرداد ۵۵. کویت در حضور ۵۰ هزار تماشاگر عراق را برد و ۲ ساعت بعد نوبت به تیم ملی ایران رسید تا در ورزشگاه آریامهر آن زمان و در حضور جمعیتی که از ۶۰ هزار نفر گذشته بود با دو گل چین را شکست بدهد تا ۲۳ خرداد، فینال جام ملت‌های آسیا بین ایران و کویت برگزار شود. مرحوم حمیدرضا صدر، در کتاب «پسری روی سکوها» درباره آن بازی این‌گونه می‌نویسد: «نخستین آوردگاه حشمت مهاجرانی در تیم‌ملی ایران همین‌جاست. جام ملت‌های آسیا در تهران. ماریو زاگالو هم در کویت طی پنج ماه معجزه کرده و کویتی دیگر ساخته. او به ابراهیم دوراهیم در خط دفاع، حمد بوحند در میانه میدان و فتحی کمیل در خط حمله می‌نازد و نازیدنش اطوار نیست. مردان او آبدیده هستند و مصمم. احمد طرابلسی درون دروازه کویت شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسد. زمان سپری شده و رسیده به دقیقه۷۵. یک ضربه آزاد پشت محوطه جریمه نصیب ایران شده. با خطایی که داور سوئیسی می‌توانست نادیده بگیرد ولی نگرفت. کویتی‌ها صف کشیده‌اند. همان زمانی که پروین خونسرد و بی‌حالت پشت توپ ایستاده. ایستاده و با شلیکش به سوی چپ دروازه طرابلسی او را مغلوب کرده. شاهکار پایانی جام را پروین رقم زده و زاگالوی شطرنج باز را مات کرده. او کابوس ماریوی کبیر شده...»

رقصنده با گرگ
هیچ کشوری روی زمین مانند برزیل با فوتبال رابطه ندارد. آنها تنها کشوری هستند که از زمان افتتاحیه مسابقات در سال ۱۹۳۰ در تمام جام‌های جهانی حضور داشته‌اند، تنها کشوری هستند که پنج بار جام‌جهانی را بالای سر برده‌اند، برزیلی‌هایی که به فرهنگ فوتبالی می‌بالند که شبیه هیچ فرهنگ دیگری نیست و بر اساس سبک سرگرم‌کننده، فوتبال هجومی و نسل‌ فوتبالیست‌های برتر ساخته شده است؛ پله، گارینشا، توستائو، ژائوزینیو، زیکو، سوکراتیس، روماریو، رونالدو، رونالدینیو و... . بااین حال، مردی که گرچه به عنوان بازیکن تیم‌ملی برزیل دو بار قهرمان جام‌جهانی شد و با این حال به شهرت جهانی دیگر فوتبالیست‌ها نرسید اما باید در پانتئون بزرگان فوتبال برزیل در جایگاهی ویژه قرار بگیرد؛ آن مرد ماریو زاگالو است. ماریو زاگالو مرد افسانه‌ای فوتبال برزیل که به گرگ معروف بود، روز گذشته در ۹۲ سالگی درگذشت.

بخشی از مهم‌ترین افتخارات این مربی که در هر ۵ قهرمانی برزیل در جام‌جهانی نقش داشته در زیر آمده است:
قهرمان جهان به عنوان بازیکن | ۱۹۵۸، ۱۹۶۲
قهرمان جهان به عنوان سرمربی | ۱۹۷۰
قهرمان جهان به عنوان مربی و دستیار کارلوس آلبرتو | ۱۹۹۴
قهرمان جهان به عنوان مشاور ویژه کادر فنی | ۲۰۰۲
نایب قهرمان جهان به عنوان سرمربی | ۱۹۹۸