آقای ابراهیمی شما در دورههای مختلفی در جام ملتها بودید. هم به عنوان سرمربی هم و هم دستیار و هم مدیرفنی. قطعا خاطرات زیادی دارید.
خاطرات که واقعا زیاد است. در جام ۱۹۸۴ ما یک پای جام بودیم. با پنالتی نیمهنهایی را باختیم. در ردهبندی هم همینطور. بدترین اتفاقی بود که افتاد. تیم خیلی قدرتمندی داشتیم. تمرین پنالتی هم کرده بودیم ولی خب فوتبال است دیگر.
شما مدت نسبتا زیادی سرمربی تیمملی بودید.
بله، ۶ سال به عنوان سرمربی بودم. یادم هست قبل از همان جام ۱۹۸۴ آقای یاوری که دستیارم بود، به خاطر گرفتن درجه نظامیاش از جمع ما جدا شد. در آن دوره حق ما قهرمانی بود. مسابقات در کشور سنگاپور برگزار میشد و الان که فکر میکنم میگویم چرا اینقدر بدشانس بودیم؟ جام در دستان ما بود و خیلیها میگفتند ایران قهرمان است. فرق ما با کیروش همین بود. اگر نتیجه نمیگرفتیم سریع برکنار میشدیم ولی از کیروش ۸ سال در این فوتبال حمایت شد و با اینکه در جام ملتهای امارات موفق نبود، دوباره در جامجهانی قطر هدایت تیمملی را به او سپردیم. ما با کیروش در دوره جام ملتها شکست خوردیم. نشد یک یادگاری با قهرمانی برایمان بگذارد. همیشه همینطور بوده. ما از ایرانیها حمایت نکردیم. از مرحوم دهداری حمایت شد؟ ما بیش از ۴ دهه است قهرمان جام ملتها نشدهایم.
دورهای هم که با آقای پروین به جام ملتها رفتید، دوره بدی شد.
بله مسابقات در قطر بود، سال۷۲. عجب تجربه تلخ و بدی شد. اصلا حالت عجیبی بود. گلهای عجیب و غریبی میخوردیم. همین مانده بود از خود کرنر به ما گل بزنند. شوکه شده بودیم. میگفتیم چطور این توپها وارد دروازه ما میشود. نمیدانیم مشکل کجا بود. یک مقدار هوا بد بود. بچهها نفسشان میبرید. از آنطرف توپهامان گل نمیشد. خلاصه همه چیز دست به دست هم داد تا ما در جام ملتها موفق نباشیم. چقدر بعد از مسابقات کاسه کوزهها را سر علی پروین خراب کردند. آنجا باید سهمیه جامجهانی آمریکا را هم میگرفتیم که این اتفاق رخ نداد و متاسفانه پنجم شدیم.
درحال حاضر موقعیت تیمملی را در آسیا چطور میبینید؟ شما با قلعهنویی هم در تیمملی کار کردید.
من میخواهم واقعیت را بگویم. تیمملی ایران نسبت به ۲۰ سال قبل ضعیفتر شده است. ما دیگر فوتبال درست و حسابی نداریم. مثل گذشته بازیکن نداریم. شما بازیکنان فعلی را با قدیمیها مقایسه کنید. ما در گذشته در هر پست سه چهار بازیکن خوب و نامی داشتیم الان چطور؟ این از وضع فوتبالمان. درباره قلعهنویی هم معتقدم کارش را بلد است. او گرگ بالان دیده است. میداند که شاید اینجا آخرین ماموریتش در فوتبال ملی باشد. به همین خاطر نمیخواهد بازنده باشد. همیشه فشار روی سرمربی از همه بیشتر است. امیدوارم در این ماموریت موفق باشد.
زوج سردار و طارمی را چطور میبینید؟ میگویند برای هر خط دفاعی، کشنده است.
فوتبال یکی دو نفر نیست و یک تیم است. سردار و طارمی بازیکنان خوبی هستند. میانگین سنی تیمملی ما بالاست. این، کار آقای قلعهنویی را درمراحل بالاتر سختتر میکند. کیروش هم همین بازیکنان راداشت ولی جوانتر بودند. الان مسائل انگیزشی هم خیلی مهم است. نباید تیمملی دربازیها در شرایط سخت قرارگیرد. خیلی مهم است از تک موقعیتها نهایت استفاده را کنیم. به نظرم این آخرین نسل طلایی فوتبال ایران است که همه به آن امید داریم. نمیدانم بعد از این نسل چه اتفاقی برای فوتبال ملی ما میافتد. این را هم بگویم که ما بازیکنان خوبی داریم. تجربه زیادی به دست آوردهاند. بعضیها سه دوره جامجهانی بازی کردهاند و بعضیها سه دوره در جام ملتها. من امیدوارم. البته بازیهای آخر خوب نبودند ولی خب بردند. شاید یک مقدار مراقب ساقهایشان هم بودند.
رقبای مهمی هم در این دوره داریم.
کره و ژاپن وعربستان و استرالیا قدرتمند هستند ولی امیر قلعهنویی هم آدم ترسویی نیست. آدم شجاعی است ومدیریتش را بلد است. تیم هم باتجربه است. نباید از هیچ تیمی ترسید.