تورم دانشگاه‌؛ کسادی دانشجو

داده‌های پایگاه استاتیستا نشان می‌دهد که در دنیا هندوستان، آمریکا و اندونزی از بیشترین تعداد دانشگاه برخوردار هستند. همچنین در منطقه خاورمیانه ایران، پاکستان و ترکیه دارای بیشترین دانشگاه در رشته‌های مختلف تحصیلی هستند اما تعداد خروجی دانشجویان نسبت به تعداد دانشگاه‌ها در این کشورها متفاوت است و البته که سطح کیفی آموزش هم در این میان اهمیت بالایی دارد.بدیهی است که تعداد جمعیت کشورها در ادراک فرصت‌ دسترسی به آموزش عالی و انتخاب افراد برای ورود به دانشگاه مؤثر است؛ به این معنی که آمریکا با جمعیت نزدیک به ۳۳۲میلیون نفر به ازای هر یک میلیون نفر از ۷.۹دانشگاه برخوردار است و کانادا با جمعیت نزدیک به ۳۹میلیون نفر به ازای هریک میلیون نفر ۱۱دانشگاه دراختیار دارد.به این معنی افراد انتخاب‌های متعددی برای ورود به مقطع آموزش عالی دارند. در ایران هم به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت ۳.۸دانشگاه وجود دارد. با این حال اطلاع از دسترسی و توزیع برابر دانشگاه‌ها، میزان ظرفیت و هزینه برای هر ‌فرد در یک کشور، درک بهتری از وضعیت عدالت آموزشی به‌دست می‌دهد. جهش جمعیتی در ابتدای دهه ۶۰ در ایران باعث برهم خوردن هرم جمعیتی در کشور شد؛هرمی که باعث شد به یک‌باره دچار کمبود فضای آموزشی شویم و احتمالا متولدان دهه ۶۰مدارس سه‌شیفته را خوب به یاد دارند.همین موضوع باعث شکل گرفتن مراکز آموزشی بسیاری هم شد. در همان روزها دانشگاه آزاد شکل گرفت و کمتر جایی در سراسر ایران بود که شعبه‌ای از این دانشگاه در آن نباشد! این تورم تاسیس دانشگاه آزاد در‌حالی صورت گرفت که هیچ آینده‌نگری در این رابطه نشده بود و همین حالا بسیاری از این مراکز آموزشی به‌دلیل نبود دانشجو در حال ورشکستگی هستند. 
ازسوی دیگر جامعه ایرانی در دهه۶۰میل ورغبت بسیاری به تحصیلات آکادمیک داشت و رشد مدرک‌گرایی هم بیشتر بود در حالی‌که در زمانه کنونی کمتر داوطلبی است که اولویت ابتدایی‌اش تحصیل باشد. یا شاید بهتر است بگوییم در میانه انتخاب دو‌گانه تحصیل در دانشگاه و اشتغال در یک کار، قطعا دومی را انتخاب می‌کند.