بایدن سر بریده کودکان فلسطینی را نمی‌بیند؟

به گزارش جام جم آنلاین، اوایل هفته جاری نشستم تا مقاله ای درباره نگهبان دانشگاهی عمومی در نیویورک بنویسم که به معترضان طرفدار فلسطین گفت، از نسل کشی حمایت می کند. پس از اینکه دانشجوی معترضی وی را به حمایت از نسل کشی فلسطینیان در مراسم فارغ التحصیلی دانشکده استیتن آیلند متهم کرد، گفت: بله رفقا، از آن نسل کشی و نیز کشتن همه شما بچه ها حمایت می کنم، نظرتان چیست؟

احتمالاً درباره این حادثه چیزی نشنیده اید، گرچه در برخی رسانه ها ازجمله آسوشیتدپرس بازتاب داشت، ولی به این موضوع رسانه ها چندان نپرداختند و حتی در صفحه نخست روزنامه نیویورک تایمز منتشر نشد.

به نظر می آید نیویورک تایمز که درباره ایمنی محوطه دانشگاه ها مطالب زیادی نوشته و تنها دو روز قبل از این حادثه مقاله ای درباره لفاظی های ضد اسرائیلی منتشر کرده بود، آنچه که نگهبان دانشکده گفت را شایسته انتشار نمی داند.

در نهایت، آنچه نگهبان گفت، مهم نبود؛ وی تنها نگهبانی بود که می گفت از نسل کشی حمایت می کند. درست است؟ اما آنچه باید تاکنون مشخص باشد، اینکه این موضع دولت آمریکا درقبال نسل کشی است.

زمانی که داشتم مقاله مربوط به این حادثه را می نوشتم، نگاهی گذرا به شبکه اجتماعی X انداختم؛ مملو از وحشت هولوکاست و چادرهای آتش گرفته در رفح بود، جایی که حمله هوایی اسرائیل دست کم 45 نفر را در منطقه ای که فلسطینیان آواره آنجا پناه گرفته بودند، کشت. این آخرین خبر نبود، بلکه به دنبال هولوکاست یکشنبه شب، کشتارهای بیشتری انجام شده است. 

تصاویر منتشر شده از غزه بسیار ناراحت کننده، اما کشتار رفح غیرقابل تحمل بود. گزارش هایی از سر بریده کودکانی که پیکرشان سوخته شده، وجود دارد و مردم زنده زنده سوزانده شدند. همه اینها تنها چند روز پس از صدور دستور دیوان بین المللی دادگستری برای توقف حمله نظامی اسرائیل به رفح بود.

دولت آمریکا بهانه نقض آشکار قوانین بین‌المللی را به وسیله اسرائیل فراهم می‌آورد و این کشتار را صرفاً «اشتباه غم‌انگیز» توصیف می‌کند. بعد از آن عکس ها دیگر نتوانستم کار کنم و بنویسم. ناامیدی، وحشت و خشم بسیار زیاد داشتم و حس همدستی با این جنایت ها به من دست داد، زیرا می دانم کشتار دسته جمعی با پول مالیات دهندگان آمریکایی تسهیل و تأمین مالی و بخش کوچکی از درآمدم از نوشتن برای این رنج صرف می شود. این جنایت ها با پول آمریکایی ها تامین می شود، در حالی که مدرسه دولتی نزدیک من در فیلادلفیا در حال ورشکستی است، زیرا پول کافی برای آموزش ندارد و کتابخانه نزدیک من یکشنبه ها بسته است، زیرا پول کافی برای خدمات عمومی ندارد. مردم ایالات متحده به دلیل قبض های سنگین پزشکی می میرند، زیرا پول کافی برای سرمایه گذاری در سلامت عمومی وجود ندارد، اما همیشه پول برای ساخت بمب وجود دارد.

اکنون مشخص است هیچ خط قرمزی وجود ندارد و مطلقاً هیچ چیز جلوی کشتار را نخواهد گرفت، نوشتن چه فایده دارد؟ شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد که جنگ غزه را نسل کشی توصیف کرده است و دادگاه های بین المللی که از اسرائیل خواسته اند دست از جنایت بکشد، ناتوان هستند و قطعاً اندک نظرات من راه به جایی نمی برد.

نکته مهمی که باید به خودم یادآوری کنم، اینکه نسل کشی ها با حذف فیزیکی انسان ها شروع می شوند. نسل‌کشی بر پایه دهه‌ها شیطان‌سازی و غیرانسان‌سازی فلسطینیان ساخته شد و تأیید عمومی حمله به غزه با روایت‌های جعلی مبنی بر اینکه هیچ‌کس نمی‌تواند یک فلسطینی را به عنوان غیرنظامی یا حتی انسان بی‌گناه تصور کند، شکل گرفت.

یکی از نمونه‌های آن، شایعه نادرست «پیدا شدن سر بریده 40 کودک پس از حمله حماس» است. این خبر جعلی که دفتر مطبوعاتی دولت اسرائیل آن را به روزنامه لوموند داد، کاملاً نادرست و احساسی بود که همه جا پخش شد.

جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا این گزارش های تأیید نشده را تکرار کرد، حتی زمانی که کارکنانش از وی خواستند این کار را نکند. بایدن حتی درباره دیدن عکس های کودکان دروغ گفت. این شبیه به دروغ تسلیحات کشتار جمعی عراق است. بایدن نسل کشی را بنیان نهاد تا سیاستمداران به تصاویر کودکان فلسطینی که به وسیله موشک های ساخت آمریکا سر بریده شده اند نگاه کنند و هیچ کاری انجام ندهند.

غیرانسانی‌سازی همچنین در معترضان دانشگاهی در ایالات متحده انجام می‌شود، جایی که تظاهرکنندگان حامی فلسطین نفرت‌انگیز و خطرناک نشان داده می‌شوند، در حالی که خشونت به وسیله رسانه های طرفدار اسرائیل کم‌اهمیت می‌شوند. به عنوان نمونه، هنگامی که گروه اوباش طرفدار اسرائیل به تظاهرکنندگان طرفدار فلسطین در دانشگاه کالیفرنیا حمله کردند، پلیس که معمولاً مشتاق سرکوب تظاهرکنندگان بود، اجازه حمله داد و مطبوعات آمریکایی آن را «درگیری» توصیف کردند. 

در مقایسه با موارد مشابه، زمانی که معترض حامی فلسطین در ماه آوریل گفت، «صهیونیست‌ها لیاقت زندگی ندارند»، روزنامه هیل مقاله‌ای با این عنوان منتشر کرد، «دانشگاه کلمبیا سرکرده معترضان دانشجویی را که گفته بود اسرائیلی‌ها لیاقت زندگی ندارند، از کار ممنوع کرد».

 بنابراین، گرچه نوشتن مطلب بیهوده به نظر نمی آید، اما هدف این است روشن شود بسیاری از ما با آنچه که با پول مالیات هایمان انجام می شود، مخالفیم و با تشویق مقام های منتخب خود، یادآوری می کنیم سکوت آنها نوعی همدستی با جنایتکاران است.

منبع: راهبرد معاصر