تفاوت مردم و گروهای سیاسی 

در ایران قبل از آن که احراب بازتاب نیروهای اجتماعی و وزن طبقاتی هر طبقه باشند و از درون اقشار و طبقات اجتماعی سر بر آورده  باشند ، پدیده ای متولد شده در میان فعالان سباسی اند که در بالا و از درون قدرت ها و قشر ممتاز سیاسی و حکومتگران  و با رانت های بوروکراتیک  دولتی شکل گرفته اند و به مردم تحمیل شده  و هماره در سطح ستادی گسسته از صف باقی مانده اند . گاه نمایش همسویی افکار  عمومی و گاه بیان ناهمسویی با آن  بوده اند . مروری بر زندگی  احزاب سیاسی ایران از مشروطه تا امروز ، چه احراب لیبرال و‌چه سوسیالیست و چه روسوفیل و چه انگلو فیل نشان می دهد هیچیک از پایین شکل نگرفته هر چند پاره ای مثل جبهه ملی یا حزب توده پایه مردمی  چشمگیری یافتند اما به سبب همان ساختار  غیر مردمی بسرعت با حوادث سیاسی محو  شدند و اثری از آنان نماند . در چنین موقعیتی بازنمایی وضعیت احراب بوروکراتیک با احزاب دارای ساختار مردمی و یا طبقاتی و دارای ریشه در اقشار مردم و بیانگر خواست های آنان فرق می کند و سقوط و افول شان نه بر پایه اجتماعز بلکه سران  در قدرت و با دارای حمایت خارجی بستگی  داشته است . در جنگ‌ دوازده روزه  نمایش شکوهمند اتحاد مردم  محصول رابطه مستقیم مردم  و  وطن و رهبری بود ،نه بفرمان و توافق احراب بلکه با تیز بینی وطن دوستانه خود ظرف چند  ساعت فاصله حمله و برآمد واکنش ملی متحد اقشار گوناگون  رخ داد و مردم برای  دفاع جمعی از ایران و حامی جمهوری اسلامی و نیروهای نظامی  به میدان آمدند . بنا براین انحاد  احزاب هرچند مهم‌  است  اشتباه بزرگی است که انحاد ملی را حاصل تصمیم آنان بدانیم . آنان نه این کار را انجام دادند و نه این وزن را دارند. عمل  مردم در  دفاع از ایران را خود مردم  ابتکار کردند و تحت تاثیر سرشت ایرانی و نیز ایثارگری و روحیه انقلاب اسلامی شان و استواری رهبری و عمل طولانی مدت تربیت مقاومتی و انگیزه های فرهنگ اسلامی و شیعی و ایرانی پدیدار شد .ونباید با توهمات و فکرهای واهی آن را به قدرت احزاب  موکول کنیم . حقیقت آن است که مواضع نیروهای سیاسی غربگرا بر مبنای   عدم استقامت و ببهووگی و ناممکنی  ایستادگی  برابر اجنبی و گریز مردم از مقاومت سکل گرفته بود و تصورشان آن بود با کمترین تهدید اکثریت مردم  در برابر جمهوری اسلامی قد می افرازند . پس ما نباید روحیه احزاب لیبرال را به  خواست مردم تسری دهیم و در مقاومت سست شویم . این اشتباه بخشودنی  نیست . احزاب باید از مردم عبرت و درس بگیرند و ترس از دشمن را کنار بگذارند و دنبال مغالطات  لیبرالی ندوند و تغییر  سرمشق دهند .
☆☆☆☆
اگر احزاب  عبرت بگیدند و صادقانه به  شکست تضعیف نظام ولابت فقیه و راه حل های غربیراعترافدکنند و از این راه کژ همسویی با اهداف سلطه خواهانه غرب  بر گردند و بپذیرند سیاست سی ساله آنها در تخریب استقامت  ک تلاش برای پیروی از آمریکاوبوسیله ملت عملا طرد شده و سیایت مقاکمت پیدوز گشته  است ، در نتیجه امروز  با این انتقاد از خود می توانند به اتحاد ملی مردم تاُسی کنند و نقش نویی در انسجام ملی ایفا کنند و ارتباط شان را با مردم وطن دوست رها ار  اختلافات طبیعی سیاسی ترمیم نمایند و تحت رهبری خردمندانه رهبری با حفط نگرش خود برای استقلال ملی و سرفرازی و منافع ملی و پیشرفت ایران بکوشند و دست ار معالطاتی که بارها به آشوب سازی ختم شد دست بکشند .و حیات ایران را ارجح بدانند و عبرت بگیرند .