میکروب ها، تهاجمی تر می شوند

رابطه بین انسان و میکروب ها به هزاره های پیش بازمی گردد و این دو تاریخ طولانی را با یکدیگر سپری کرده اند.

کد خبر: ۱۵۳۱۵۸

بسیاری از میکروب های موفق انواعی هستند که در میزبان ساکن می شوند، اما آن را از بین نمی برند. میکروب سل در ریه ها قرار می گیرد.هلیکوباکتر پایلوری ، میکروب حامل زخم معده ، در معده و سالمونلدتنفی در کیسه صفرا ساکن می شود. همه این ارگانیسم ها می توانند دهه ها در بدن ما باقی بمانند. اما چه عاملی چنین موفقیتی را از آن میکروب ها ساخته است؛ یک مدل ریاضی جدید چارچوبی را مهیا کرده که نشان می دهد چطور میکروب های مقاوم با میزبان انسانی خود به تعادل می رسند. مدل فوق به شرح قوانین هدایت کننده انتقال میکروب ها و چگونگی عملکرد آنها در تاریخ انسان کمک می کند. دو نفر از محققان دانشگاه میشیگان دست اندرکاران این مطالعه هستند. در مدل پیشنهادی آنها از تئوری بازی ارائه شده توسط ریاضیدان برنده جایزه نوبل ، جان نش ، همچنین موضوع کتاب و فیلم «ذهن زیبا» برای شرح نوع خاصی از تعادل استفاده شده است . این مدل را می توان برای درک بهتر پاسخهای میکروبی به جهان در حال تغییر انسانی به کار برد. براساس فرمول های این محققان آینده بیولوژیک انسان احتمالا پر از اپیدمی های بسیار بد خواهد بود. این مدل پیش بینی می کند با افزایش سایز جمعیت و همزمان افزایش نقص عملکرد سیستم ایمنی به واسطه گسترش ویروس ایدز و رشد جمعیت سالمند، در آینده با ارگانیسم های بیماریزاتری مواجه خواهیم بود. به گفته محققان طی دوره تکامل انسان سه گروه از میکروب های موجود تکامل یافته اند که هر یک استراتژی بیولوژیک متفاوتی را برای اجتناب از حذف شدن توسط میزبان انسانی خود به کار برده اند.میکروب های توبر کلوزیس عامل سل ، هلیکوباکتر پایلوری ، عامل زخم معده و سالمونلد عامل حصبه مثالهایی از این گروه هستند.هر میکروب که قادر به فریب سیستم بود و به عبارت دیگر سعی در گسترش قلمروی خود در بدن داشت ، باقی نماند زیرا باعث مرگ میزبان خود می شد.با افزایش بزرگی جمعیت و کاهش نوع جدایی طلبانه و ایزوله زندگی انسان ها، ارگانیسم هایی تکامل یافتند که قادر بودند دهه ها در بدن باقی بمانند و ناگهان مجددا فعال شده یا بین افراد منتقل شدند.با بزرگتر شدن جوامع ، ارگانیسم هایی با بیماریزایی بیشتر مانند ویروس سرخک پدیدار شدند، زیرا جمعیت به گسترش ویروس کمک می کند. تازه ترین اپیدمی های پیش آمده شامل آنفلوآنزا در اوایل قرن بیستم و ایدز در زمان کنونی ، مستلزم ظهور ارگانیسم هایی است که می توانند باعث مرگ میلیون ها نفر شوند، زیرا این ارگانیسم های بیماریزا ذخیره بزرگی از جمعیت انسانی را برای آلوده کردن در اختیار دارند و هنوز میان انسان ها منتقل می شوند.

منبع : www.sciencedaily.com