محدودیت‌های واشنگتن برای جنگ با ایران

همزمان در بخشی از هیأت حاکمه آمریکا نیز همچنان اظهاراتی تکرار می‌شود که برنامه موشکی ایران را تهدیدی برای موجودیت اسرائیل معرفی می‌کند. بررسی این فضاسازی‌هابدون توجه به شرایط کلان بین‌المللی، تحلیلی ناقص خواهد بود. 
اگر با دقت به وضعیت کنونی نظام بین‌الملل نگاه کنیم، می‌بینیم که تنش میان آمریکا و بسیاری از بازیگران جهانی رو به افزایش است‌؛ از تنش‌های تجاری با چین گرفته تا جنگ اوکراین که نشانه‌های شکست غرب در آن به‌تدریج آشکار می‌شود. آمریکا امروز حتی با کشورهایی مانند هند ـ که دهه‌ها برای جذب آن تلاش کرده بود ـ دچار چالش شده و روابطش به‌دلیل نزدیکی دهلی‌نو به مسکو آسیب دیده است. بنابراین این تحرکات ضدایرانی را باید در چنین چارچوبی تحلیل کرد. در این شرایط، فرض حمله مستقیم اسرائیل به ایران، بدون درنظر گرفتن تحولات ماه‌های اخیر، واقع‌بینانه نیست. وضعیت امروز به‌طور جدی با زمانی که اسرائیل چند ماه پیش دست به اقدام نظامی زد، متفاوت است. ایران با سرعت در حال تقویت و آماده‌سازی ظرفیت‌های دفاعی خود است و توانمندی‌های نظامی اسرائیل برای تهران کاملا شناخته شده است. هرچه زمان می‌گذرد، شرایط نظامی برای اسرائیل دشوارتر می‌شود و روشن است که این رژیم به‌تنهایی توان درگیری با ایران را ندارد. از سوی دیگر، ورود مستقیم آمریکا به یک درگیری نظامی گسترده با ایران نیز با محدودیت‌های جدی مواجه است. نه ظرفیت نظامی و لجستیکی آن، آن‌‌گونه که در گذشته بوده، وجود دارد و نه شرایط سیاسی داخلی آمریکا به راحتی اجازه چنین ماجراجویی‌ را می‌دهد. همچنین تمرکز نیروی دریایی آمریکا در حال حاضر روی‌ ونزوئلاست و آمریکا این توان را ندارد که در همه جای جهان همزمان حضور داشته باشد. بنابراین این تنش‌ها با هم فشار زیادی به اقتصاد آمریکا وارد می‌کند. افزون بر این، آسیب‌پذیری کشورهای میزبان پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه، در صورت وقوع یک درگیری واقعی بسیار بالاست و بقای این رژیم‌ها با چالش جدی مواجه می‌شود. به همین دلیل، بعید است واشنگتن به‌دنبال جنگی فراگیر با ایران باشد. واقعیت آن که آنچه امروز از سوی اسرائیل و برخی محافل آمریکایی دنبال می‌شود، بیش از آن‌که مقدمه جنگ باشد، ابزاری برای افزایش فشار بر ایران است. نتانیاهو به مداخله آمریکا نیاز دارد اما آمریکا دیگر آمریکا‌ی گذشته نیست‌؛ شرایط جهانی تغییر کرده، موقعیت ایران تغییر کرده و قدرت موشکی ایران نیز در عمل کارآمدی خود را نشان داده است. توان موشکی ایران نه‌تنها تضعیف نشده، بلکه نسبت به شش ماه قبل نیز ارتقا یافته است. تمامی این فشارها با یک هدف مشخص دنبال می‌شود: وادار کردن ایران به دادن امتیاز اما برنامه موشکی ایران به‌صورت گسترده در سراسر کشور توزیع شده و زیرساخت‌های مستحکم و زیرزمینی آن به‌گونه‌ای است که امکان ضربه زدن مؤثر به آن وجود ندارد. به خصوص که ایران با بهره‌گیری از تجربیات تهاجم ددمنشانه اخیر و دانشمندان جوان این کشور در حال بازطراحی و تقویت راهبردهای نظامی و سیاسی خود است. در نهایت، فضاسازی رسانه‌ای با ادعای تهدید موشکی ایران و تلاش برای پیوند زدن آن به دیدارهای دیپلماتیک، بیش از هر چیز یک عملیات روانی برای اعمال فشار است‌؛ فشاری که نه از توان واقعی جنگ حکایت دارد و نه از آمادگی طرف مقابل برای ورود به درگیری که هزینه‌های آن برای آمریکا و متحدانش غیرقابل‌تحمل خواهد بود.