استقلال هنوز تیمی با کیفیت است و نشانههای یک فصل خوب در آن دیده میشود. حتی میتوان گفت اگر شرایط بهدرستی مدیریت شود یکی از بهترین فصلهای سالهای اخیر استقلال در راه است.
مشکل اصلی استقلال نه کمبود بازیکن است و نه ضعف فنی جدی. مساله هماهنگی بین خطوط است. وقتی دفاع، هافبک و حمله با ریتم مشترک بازی کنند بسیاری از ایرادها خود به خود برطرف میشود. استقلال باکیفیتترین بازیکنان را در اختیار دارد و این یک واقعیت انکارناپذیر است. بازیکنی مثل یاسر آسانی اگر روز خوبش باشد میتواند بار زیادی از فشار تیم را به دوش بکشد و عملا استقلال را از بحرانهای ساختگی نجات دهد.
قدرت تهاجمی استقلال نیز جای پیشرفت دارد. این تیم هنوز میتواند خطرناکتر، سریعتر و مؤثرتر در فاز حمله ظاهر شود به شرط آنکه صبر و اعتماد حفظ شود. دراین میان فشار بیش ازحد به سرمربی چیزی جز تخریب به همراه ندارد. این انصاف نیست که به خاطر یک شکست ساپینتو تا این حد زیر فشار برود. هیچ چیز برای یک تیم بدتر از فشار رسانهای مداوم نیست، فشاری که تمرکز را میگیرد و آرامش را نابود میکند.
ساپینتو کارش را بهدرستی انجام میدهد اما تفاوت او با بسیاری از مربیان دیگر این است که بهشدت تحت فشار قرار میگیرد. من سراغ ندارم هیچ مربی به اندازه ساپینتو از سوی رسانهها تحت فشار باشد. اگر کمی منصفانهتر نگاه کنیم و اجازه بدهیم تیم مسیر طبیعی خودش را طی کند استقلال نهتنها از این مقطع عبور میکند بلکه بهتر هم خواهد شد.