قطار خوف و رجاء!

قطار اگر سرعتش حساب شده باشد و ترمز نبرد، به آرامی و نرمی می‌تواند وارد شعر و ادبیات هم بشود.

دوست عزیز دوران گل آقایی ما عمران صلاحی مهربان در دفتر شعر «قطار در مه» ش در سال 49 راجع به بچگی‌هایش می‌گوید: همه خاطره ها‌/‌مخصوصا خاطره‌های بچگی‌/‌یه قطارن که پره از بار شادی‌/‌که پره از بار غم‌/‌یه قطارن که تو مه سوت می‌کشن....»

خب حالا بگذریم؛ درست مثل خود قطار. چه شد که حرف از قطار به میان آمد. راستش، چشم همه روشن، بالاخره از امروز و فردا فروش بلیت‌های نوروزی قطار شروع می‌شود و هم اکنون سوال همه دوستداران قطار این است که آیا کماکان با قیمت‌های قبلی سوار این اسب آهنی خواهند شد، یا که بازار حسینقلیخانی ارز و سکه، دامن قطار را هم گرفته و به سختی حرکت می‌کند؟.... مساله این است.

خبر وارده: «وزیر راه و شهرسازی گفت:قیمت بلیت قطار افزایش پیدا نکرده و تنها شرکت قطارهای مسافربری رجا قیمت بلیت‌های خود را 31 درصد افزایش داده است.»

بسته پیشنهادی: از آنجا که نگارنده نیز از مشتری‌های هراز گاه قطار است و از هواپیما می‌ترسد؛ فلذا عرایضی داریم که شاید در کاهش نرخ بلیت قطار و بهبود بیشتر آن موثر افتد:

1ـ تغییرنام رجاء: ظاهرا چون شرکت قطار رجا در اختیار تأمین اجتماعی و بخش خصوصی قرار گرفته، در اولین اقدام برای تأمین اجتماعی بیشتر، بر مبلغ بلیت‌ها اضافه کرده است و خوف آن است که در آینده نیز باز این کار را بکند. فلذا به نظر ما در اولین فرصت مقتضی، نامش را از قطار رجا به قطار«خوف و رجا» تغییر دهد که از قضا از علامات آدم مومن هم هست.

2ـ واگن یدکی: مردم ما زیاد سخت نمی‌گیرند. اگر کمبود قطار نیز در افزایش نرخ آن تأثیر دارد، گاهی که ازدحام مشتری‌های مشتاق هست، می‌شود چند واگن یدکی به آخر هر قطار بکسل و متصل کرد. کافی است یک موکت و گلیم و زیلو در کف هر کوپه پهن شود و چند تا پشتی هم در اطراف گذاشته شود.

رضا رفیع