رحمتی رسما عذر خواهی کند

«دیگر نمی‌توانم در خدمت تیم ملی باشم و خداحافظی می‌کنم»؛ این جمله‌های مودبانه مهدی رحمتی، دروازه‌بان پیشین تیم ملی و کنونی استقلال است. وقتی رحمتی رفت، اول حرف از اختلاف بین بازیکنان بود که کارشناسان آن را یکی از دلایل خداحافظی رحمتی عنوان کــردند، ولی با حرف و حدیث‌های بعدی، این رفتار تعبیر دیگری پیدا کرد.

شاید بشود در یک جمله گفت، رحمتی ناز کرد ولی نمی‌دانست گاهی ناز کسی در فوتبال حرفه‌ای و بازی در تیم ملی خریدار ندارد. حالا همان‌گونه که رحمتی دلیلی روشن برای رفتنش بیان نکرد و می‌توان گفت بدون دلیل رفت، کی‌روش هم نمی‌تواند بدون دلیل بگوید بیا و نباید نازخری را در تیم ملی‌ جا بیندازد. هیچ‌کس بر لجاجت سرمربی تیم ملی صحه نمی‌گذارد، اما باید بپذیریم اگر کی‌روش به همین سادگی از رحمتی بخواهد به تیم ملی بیاید، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و این رفتار غیرحرفه‌ای در فوتبال به دیگران هم سرایت می‌کند.

از سوی دیگر، پیراهن تیم ملی ‌آن قدرها می‌ارزد که بازیکنانی حتی در سطح رحمتی برایش ناز نکنند و تیم ملی‌ آن قدر می‌ارزد که بازیکنان برایش شاخ و شانه نکشند و لج و لجبازی نکنند. به نظر می‌رسد اخلاق حرفه‌ای، گمشده این روزهای برخی ورزشکاران ماست. به نظر می‌رسد در فوتبال هم باید کسی مانند رضازاده باشی تا جلوی سرکشی‌ها را بگیرد و اجازه ندهد هیچ‌کس در هر سطحی، اخلاق و ارزش‌های انسانی را در فوتبال زیر پا بگذارد. باید کسی در فوتبال باشد که به بازیکنان بفهماند، ارزش‌های حرفه‌ای از گرفتن یا زدن یک توپ مهم‌تر است. بنابراین رحمتی موظف است از مردم، بازیکنان تیم ملی و سرمربی آن مردانه و متواضعانه عذرخواهی کند و بپذیرد اشتباه کرده است و آن وقت قطعا کی‌روش هم موظف خواهد بود عذرخواهی او را بپذیرد. بی‌تردید وجود رحمتی برای تیم ملی‌ لازم است، ولی رعایت اخلاق و ارزش‌های حرفه‌ای برای جامعه ورزشی ما لازم‌تر.