تیموریان: صعود به جام جهانی یعنی رنج با لذت

تیموریان که پیش از این بازی مهم از ناحیه دنده مصدوم شده بود، توانست به همراه جواد نکونام، میانه میدان را به کنترل ایران درآورد. او می‌گوید هیچ چیز به اندازه دیدن خوشحالی مردم، او و سایر بازیکنان تیم ملی را خوشحال نمی‌کند.

آندرانیک تیموریان در گفت‌وگو با ایسنا، از این بازی مهم و دو دیدار سرنوشت‌ساز پیش‌رو گفت.

* در بهترین وضعیت ممکن، توانستید قطر را شکست بدهید. شاید اگر این برد را به دست نمی‌آوردید کار تیم ملی هم تمام بود.

به هر حال بازی بسیار سختی بود. قطری‌ها هم چاره‌ای به غیر از برد نداشتند. فکر می‌کنم دیدار ایران و قطر مثل بازی شطرنج بود. کروش هم توانسته بود به خوبی تاکتیکی که لازم بود را طراحی کند. البته بازی متعادلی بود هر چند اگر بخواهید در مجموع ببینید، لیاقت ایران برای کسب سه امتیاز بیشتر از قطر بود. به اعتقاد من این برد خیلی در ادامه به ما کمک می‌کند.

* اما همین قطر در سه بازی قبل خیلی ایران را اذیت کرده بود.

درست می‌گویید. ما سه بازی پشت سر هم با قطر مساوی کرده بودیم. این تساوی‌ها فشار زیادی روی ما ایجاد کرده بود. ضمن اینکه وضعیت امتیازی ما، کره و ازبکستان شرایط را برای ما بسیار سخت‌تر کرده بود. قبل بازی من به بچه‌ها گفته بودم، این بازی یک گل بیشتر ندارد. یا ما یک گل می‌زنیم یا قطر که خوشبختانه این یک گل را ما زدیم. پیش از بازی می‌دانستیم که اگر نیمه اول گل نخوریم می‌توانیم پیروز شویم.

* یعنی استراتژی تیم ملی در نیمه اول بازی تدافعی بود؟

نه ما به فکر دفاع نبودیم. در همان نیمه اول هم موقعیت گلزنی داشتیم. چون قطری‌ها چیزی برای از دست دادن نداشتند و باخت‌شان یعنی حذف، طبیعی بود که نیمه اول فشار بیاورند که ما هم تاکتیک‌شان را با فشار و حمله از بین بردیم.

* با این حال این خیلی خوش‌باورانه است که فکر کنیم صعودمان قطعی است.

حتما همینطور است. الان خدا را شکر 10 امتیازی شده‌ایم و تنها فرقی که شرایط پیدا کرده این است که دیگر کارمان با اما و اگر روبرو نیست و شرایط صعود دست خود ماست. من باید به عنوان کوچکترین بازیکن تیم ملی از مردم و رسانه‌ها هم به خاطر حمایت‌هایشان تشکر کنم. اما نباید یادمان برود بازی با قطر اولین گام‌مان بود و نباید دو بازی بعدی را ساده فرض کنیم. کار تمام نشده، پس حمایت‌مان کنید.

* قبل از این بازی مصدومیت شما یکی از خبرهای بد برای تیم ملی بود.

من پنج هفته پیش مصدوم شدم. در اولین عکسی که از دنده‌ام گرفتم، خیلی مشکل خاصی مشخص نبود بنابراین سه روز بعد از آن مصدومیت، برابر الخور بازی کردم. بعد از آن بازی دوباره از دنده ام عکس گرفتم و متوجه شدم دنده ششم‌ام شکسته. ابتدا پزشکان کلینیک دوحه گفتند شش هفته نباید بازی کنم. دو هفته استراحت کردم اما بعد کار با تردمیل را شروع کردم. همان موقع به پزشکان تیم ملی زنگ زدم و شرایطم را گفتم. به آنها اطلاع دادم که اگر نتوانستم به بازی تیم ملی برسم، نفر دیگری را جایگزین کنند. چند روز بعد به تهران آمدم و زیر نظر مارکار آقاجانیان و سیموئز تمرین کردم و خوشحالم هر طور که شد به بازی با قطر رسیدم. در طول بازی هم شکر خدا اذیت نشدم.

* اگر از بازی با لبنان بگذریم باید با کره بازی کنیم. بازی سختی خواهد بود، اینطور نیست؟

طبیعتا بازی ایران و کره همیشه برای دو تیم سخت بوده اما من فکر می‌کنم کره آن کره‌ی قدرتمند همیشگی نیست. آنها انسجام گذشته را ندارند. اگر دو بازی را ببریم به عنوان تیم اول صعود می‌کنیم. سرنوشت دست خود ماست و این بهترین حالت ممکن است.

* بعد از بازی با قطر بدون استراحت کار را شروع کردید. بازی‌های تیم ملی هم که تمام شود، دوباره بدنسازی لیگ آغاز می شود. خسته‌کننده نیست کار بدون استراحت؟

فوتبال حرفه‌ای همین است. برای اینکه به خیلی چیزها برسی باید خیلی چیزها را از دست بدهی. ایرادی هم ندارد. اگر به جام جهانی برویم همه‌ی این روزهای سخت با دیدن خوشحالی مردم از یادمان می‌رود. با این شرایط صعود به جام جهانی می شود رنج با لذت.  شادی مردم خستگی را از تنمان بیرون می‌برد. دعا کنید این اتفاق بیفتد و ما هم سختی و فشار این روزها را فراموش می‌کنیم.